Dzień drugi - diagnostyczno-rozrywkowy

Franuś zniósł pierwsze spotkanie z Prodeste śpiewająco (czytaj bezpawiowo!):) Początkowo było trochę trudno - podkówka, płacz i pa-pa, ale p. terapeutka widząc, co się dzieje, natychmiast się wycofała. Weszlismy do sali, znowu płacz, więc zostaliśmy sami, żeby krasnal oswoił się z nowym miejscem. Sytuację uratowała książeczka ze zwierzątkami i ...drabinka. Franula wchodził na nią z zapałem, problem polega na tym, że gdy przychodził czas schodzenia w dól, po prostu się puszczał (!). W międzyczasie p. terapeutka powoli włączyła się w naszą zabawę i płynnie przeszła do "zabaw kontrolowanych". 
Z Franiem bawiła się jedna terapeutka, dwie inne przypatrywały się całości przez lustro weneckie.  

Małpeczko, chodź do mnie...;-)

Franula poczuł się tak dobrze, że po godzinie wcale nie miał ochoty wychodzić z sali:) Zapytany dziś po południu czy jutro też pójdzie się pobawić z panią, powiedział "tak":)
Po zakończonym badaniu podjechaliśmy na Stare Miasto na spacer z krasnalkiem. Po spacerze wróciliśmy do "domu" na obiad a po południu wybraliśmy się do ZOO. 
 W ZOO było fantastycznie - czworo zwiedzających, cisza i spokój. Franula zakochał się w gorylach, nie tylko on zresztą:) Jak będzie cieplej na pewno jeszcze tu wrócimy. Mamy nadzieję, że Natalka będzie mogła pojechać z nami. ZOO jest naprawdę fantastyczne! Reakcje Franuli na zwierzęta bezcenne:)

Tej "małpce" Franula robił gili-gili przez szybę:)

Po wizycie u zwierzątek poszliśmy z krasnalkiem na plac zabaw. Tu mały naprawdę się wyszalał:) To był nasz pierwszy TAKI pobyt na placu zabaw! Wcześniej, gdy Franula nie chodził jeszcze, kończyło się na kilku bujnieciach i zjazdach ze ślizgawki. Dzisiaj Franula zafundował sobie najlepszą na świecie terapię SI:)



To, co nas zaskoczyło to fakt, ze Franula w ogóle nie wyczuwał płaszczyzn pochylonych. Próbował na nich wstawać jakby znajdował się na powierzchni poziomej! Za pierwszym razem złapałam Franulka w ostatniej chwili, inaczej poleciałby do tyłu jak kłoda. Zimno mi się robi na samą myśl. Kompletnie nie rozumiem, dlaczego tak się dzieje.

Po wejściu na taka pochylnię Franula od razu chciał wyprostować się i iść..

Za nami faaaaajny dzień.

Myślę, że zdjęcia to potwierdzają.
Jutro po spotkaniu w Prodeste od razu ruszamy w drogę powrotną do domu, do naszej Natusi.

A tak mi się chce przytulic do ciebie, mamo...:)

Trochę piasku dostało się na moje dłonie - błeee, obrzydlistwo

Mama też miała trochę fitnessu:)