Mistrz!

Długość włosów Franka od jakiegoś czasu budziła we mnie coraz większy niepokój. Jeszcze większy zaś czynność, która w związku z tym jest absolutnie niezbędna. Po konsultacji z p. Moniką, terapeutką prowadzącą Franca, podjęliśmy decyzję o pierwszej świadomej wizycie u Fryzjera. Ale gdzie tu iść? Kto zrozumie strach i potrzeby małego człowieka bez konieczności długich wyjaśnień i wprowadzania w temat (z opcją usłyszenia "nie wchodzimy w to"). Pomyśleliśmy o akcji 'Miejsce przyjazne osobie z autyzmem' - w końcu tytuł ów otrzymał opolski salon fryzjerski "Rondo".
Wizytę umówiłam na dziś, na 13:30. Był plan aktywności, kilka piktosów włożonych w kieszeń (pani fryzjerka = człowiek z sercem) i ruszyliśmy w drogę. Matka serce w gardle, ojciec niepewność w oczach, Franio co chwile upewniający się, że nie będzie maszynki i że pani fryzjerka na bank będzie miała serce.
Weszliśmy do saloonu, Franio buzia w podkówkę (najstraszniejszy smutek ever!) a dalej było tak:

NIEPEWNOŚĆ i STRACH i ta strrraszna Franiowa podkówka...
Wprawne oko wypatrzy także na stoliku nasz piktos z panią fryzjerką - człowiek z sercem.

No i się okazuje, że pani fryzjerka nie taka straszna..:)

Prawie uśmiech? :)

Ale za dużo miziania to jednak nie jest to, co nasz tygrys lubi najbardziej ;-)

Franc mógł pryskać wodą na lustro i miziać się pędzlem - wszystko dozwolone, 
byle klient był zadowolony. 
No i był!
Nawet w pelerynkę gilusia wytarł (jednak emocje były na początku ogromne).

Ale kark..na karku też????

Gdy panie fryzjerki zorientowały się, że mamy ze sobą piktosy, natychmiast wyciągnęły z szuflady swój "zestaw fryzjerski". Francik był bardzo kontent a rodzice nieźle zdziwieni:)

I tak Francik pokonał kolejną górę.
Dla pań fryzjerek szacunek za chęci (bo najczęściej "tylko" o chęci chodzi), zrozumienie i szacunek dla potrzeb małego człowieka, dla Frania zaś owacje na stojąco.