Franio i Basia, czyli o początku niezwykłej przyjaźni

Franuś, jak to chłopiec w jego wieku, podszedł początkowo do Basi z ogromną rezerwą. Ba, mieliśmy nawet wrażenie, że się jej bał. A może po prostu onieśmielała go jej uroda? Sama już nie wiem. Cokolwiek było powodem pierwotnego Franiowego dystansu, dziś Krasnal poddał się całkowicie Basinemu urokowi. 

Nasz chłopak zmienia się przy pięknej Barbarze nie do poznania - śpiewa jej do uszka, głaszcze po misternie przystrzyżonej grzywie, po męsku wciąga brzuch i wypina zapadniętą klatę, karmi damę z ręki, nalewa wody do picia a nawet myje jej piękne nóżki na pożegnanie.
Wygląda nam to na początek niezwykłej przyjaźni.

Cosobotnie randki Frania z Basią są w każdym razie już na stałe wpisane do rodzinnego kalendarza.

Oto Basia - dama niezwykłej urody i o iście anielskim usposobieniu

I poooszli w lasy i pola

Celem pani Magdy jest to, aby Franuś nauczył się na tyle utrzymywać równowagę podczas jazdy, by nie potrzebował pasa do podtrzymywania się rękoma

Ledwie Francik umył Basię, ta zaserwowała sobie piaskowy peeling

Nawet nie wiecie chyba, jak się cieszymy, że wreszcie się udało ustawić Franiowi hipoterapię - ponad dwa lata dreptaliśmy wokół tematu. Z różnych powodów nie daliśmy jednak rady tego ogarnąć. Najważniejsze, że wreszcie się udało.
Widzieliśmy dziś, jak niesamowicie Franio reagował na Basię, jak się rozgadał - opowiadał coś Basi po swojemu i podśpiewywał sobie. Pani Magda, hipoterapeutka, zaproponowała, abyśmy za tydzień przywieźli marchewkę nie tylko dla Basi, lecz i dla ... Frania. Niniejszym oświadczam, że jeśli Francyś dzięki Basi zacznie jeść surową marchew i jabłko, to ja umawiam się do fryzjera na wielkie farbowanie na rudo. Powaga.

A tak Franula opowiadał o dzisiejszym spotkaniu z Basią:

Ps. Sprawa Franiowa, która nam spędza sen z powiek i przez którą siwiejemy od niemal dwóch tygodni jest ciągle w toku. Trzymajcie kciuki proszę za jej pomyślne rozwiązanie. Obym niedługo mogła tu napisać o tym kilka słów i oby był także happy end. 
Jezuuuuu, żeby tak u nas był choć przez kilka miesięcy spokój. Ale nie. Jeszcze by się zrobiło zbyt normalnie. 
Taka karma.