Krótkie podsumowanie

Czerwiec daje nam nieźle w kość. Jeszcze trochę i skończy się ten bieg i stres - już za dwa tygodnie wyjeżdżamy na turnus rehabilitacyjny i do tego czasu musimy dopiąć kilka spraw, stąd stres i nawał zajęć. Korzystając z wolnego wieczora postanowiłam wreszcie popełnić obszerniejszy wpis, bo mam już wyrzuty sumienia.

Dwa dni temu, w piątek, spotkaliśmy się z terapeutką prowadzącą Frania, p. Moniką, na omówienie mijającego roku szkolnego/terapeutycznego i wyznaczenie celów na rok kolejny. 
W skrócie rozmowę można by streścić następująco: to był kolejny dobry rok dla Frania. Największy postęp dokonał się w obszarze zabawy, która ruszyła z kopyta po ubiegłorocznym turnusie letnim. Nasze jeszcze rok temu niebawiące dziecko w tej chwili nawet potrafi poprosić, aby się z nim pobawić. Często to bawienie się z nim polega po prostu na siedzeniu obok, ale, jak wiadomo, nie od razu Rzym zbudowano. Franula bawi się tematycznie i zaczyna także symbolicznie (!). 
Tu przykład z dnia wczorajszego - fotorelacja z wypadku samochodowego, w którym obrażenia lekkie (caaałe szczęście) odniosła świnka Peppa i jej dinozaur.
Taka to była wypadkowa sytuacja na ławie w saloonie:

Fachowa ocena sytuacji

Na miejsce bardzo szybko przyjechała karetka i wóz strażacki, koordynator akcji ratunkowej, Franciszek Kossowski, wydawał niesamowite dźwięki naśladując karetkę, strażaków i Bóg jeden wie, jakie jeszcze odgłosy.
Zaangażowanie werbalne i emocjonalne widać na twarzy:)

Minutę później świnka Peppa i dinozaur już o własnych siłach opuszczą karetkę.
To się nazywa Happy End ;-)

A tu przykład kolejnej zabawy. Po ostatnich zajęciach logopedycznych Francik wypożyczył sobie z PZG żołnierzyka. Niestety u nas w domu kompanów dla żołnierzyka brak, w związku z tym Krasnal przeprowadził manewry ze...słomianymi aniołkami-żołnierzykami. W tej roli nasze bożonarodzeniowe aniołki jeszcze nie występowały...;-)

Anielskie manewry

Ogromny postęp Francik poczynił także w obszarze kontaktów społecznych. Ten rok w przedszkolu był niezwykle ważny. Pani Monika spytała nas, czy zdajemy sobie sprawę z tego, że gdyby Franek nie miał tak fantastycznych nauczycielek wspierających, nie osiągnąłby w tym obszarze tak wiele. Absolutnie jesteśmy tego świadomi i o tym też będzie osobny wpis w nadchodzącym tygodniu.
Komunikacyjnie także jest duży postęp, jakkolwiek w obszarze mowy czynnej niezmiennie jest - co tu dużo mówić - kiepsko. A ja znowu przechodzę okres spadku wiary w to, że Francik będzie mówił. Dwa pierwsze wyrazy dwusylabowe, które ostatnio wprawiły nas w taką euforię, wycofały się. Jest dokładnie tak samo, jak z każdą sylabą do tej pory - coś się pojawia, by niestety za chwilę zniknąć. No nic, czas pokaże, co będzie dalej. Robimy swoje i staramy się za dużo nie myśleć - nie nastawiamy się na to, że Franio musi mówić. Nie musi. Pewnie, że to byłaby pełnia szczęścia, ale...wiadomo jak jest. Ja chciałabym w przyszłym roku skupić się w pracy z Franiem nad składnią. Bo czy Francik będzie mówił czy migał, składnię znać musi. To będzie na pewno jeden z punktów ciężkości pracy terapeutycznej. 
A tu nasze domowe ćwiczenia:

Łatwiej byłoby zetrzeć tę czekoladę rękoma a tu mama nie pozwala ;-)

Gryzaki logopedyczne to od 3,5 roku nieodzowny towarzysz Frania. Najpierw były dwa gryzaki Chewy Tubes - pierwszy, żółty najbardziej miękki dla dzieci najmłodszych, potem dokupiliśmy zielony sensoryczny, z którego Franio korzysta do dziś - na zdjęciu poniżej. W piątek doszły do Franiowej kolekcji dwa kolejne gryzaki - ten na zdjęciu powyżej ARK XT oraz Trichew.
Gryzienie to ciągle duży problem.

Fundacja Dzieciom "Zdążyć z Pomocą" wyraziła zgodę na zakup pomocy logopedycznych dla Frania (czyli sfinansowania ich z subkonta Krasnala) i tak wraz z gryzakami przyszła do nas w piątek paczka z mądrymi lekturami i pomocami do pracy (na zdjęciu poniżej widać m.in. zielny gryzak Trichew).

Na pewno duży postęp jest także w obszarze emocji (Franio - mistrz min i naśladownictwa!). W ostatnim czasie dwukrotnie już Krasnal podszedł do mnie, gdy przypadkowo sprawił mi ból, i powiedział 'ciiii, ciiiii', wziął moją twarz w dłonie i dał mi buziaka!!!!!!!!!!! Nawet nie potrafię opisać, co wtedy czułam. Ogromna praca nad emocjami zaczyna przynosić niezwykłe owoce.
Także ruchowo Franio poszedł bardzo do przodu - dziś po raz pierwszy w życiu sam wspiął się po pochylni na placu zabaw!! Pani rehabilitantka zajmująca się Franiowymi stópkami powiedziała, że poprawa jest ogromna. Na tyle duża, że nie musimy z Krasnalem robić żadnych ćwiczeń w domu.

W przyszłym roku zjednoczone siły terapeutyczne pochylą się na pewno nad schematami - Francik je uwielbia, buduje schematy na każdym kroku a to bardzo utrudnia i jemu i nam życie.

To takie moje, mało fachowe, podsumowanie roku terapeutycznego. Jesienią czeka Franulę rediagnoza funkcjonalna - pewna instytucja bardzo się o nią uprasza. Jaka to instytucja napiszę pod koniec tego miesiąca - związane jest to bowiem z owymi "sprawami Franiowymi", które w ostatnim czasie tak nam dały w kość. Ale najważniejsze, że w owych sprawach widzimy już baaardzo wyraźnie światełko w tunelu i to na bank nie jest pociąg.

Ufff...mam nadzieję, że się trochę zrehabilitowałam tym długim wpisem ;-)