Mowa, gwiazdy i emocje & Co.

Franek zadziwia nas niemal każdego dnia. 
Idzie jak burza, jakby chciał nadgonić cały trudny ubiegły rok.
A przy tym jest w nim tyle radości, pogody ducha, tyle z dziecka. 
Ma bardzo dobre wyniki badań, wątroba radzi sobie fenomenalnie, Franko świetnie znosi leki - nie obserwujemy żadnych skutków ubocznych, których tak bardzo się obawialiśmy (kwas walproinowy nie ma najlepszych notowań), lekarze są zachwyceni.
Patrzymy na naszego chłopaka, słuchamy go, lekarzy, terapeutów i jakoś ciągle nie możemy uwierzyć, że to wszystko dzieje się naprawdę. 
Gdzieś tam pod skórą człowiek ciągle ma ten wstrętny strach i obawę, że przyjdzie dzień, kiedy wszystko znowu pierdyknie z wielkim hukiem. Nasza radość jest więc taka ostrożna, niestuprocentowa. I chyba inaczej się nie da. Ale uwielbiam ten obecny stan, niech trwa jak najdłużej.



Emocje
Franek jest bardzo emocjonalnym, wrażliwym dzieckiem uwielbiającym się przytulać - jak każde dziecko. Bez przytulania byłby chyba najnieszczęśliwszym chłopcem na świecie. Jego 'pituuuuuliiii', gdy na przykład przychodzę po niego do przedszkola i następujący zaraz potem rzut w moje objęcia rozkłada mnie na łopatki.
Emocje są wszędzie - Franko obserwuje świat a my potem ostrożnie sprawdzamy, ile z tego rozumie. A rozumie więcej, niż można by przypuszczać...
Wczoraj wieczorem rozmawiałam z Franiem o spacerze, podczas którego zaszliśmy do psa biegającego całymi dniami po podwórku. Dom wygląda na niezamieszkały, raz na jakiś czas ktoś najwyraźniej tylko dowozi psiakowi jedzenie. Zwierzak jest bardzo przyjazny ludziom i gdy tylko ktoś podchodzi w pobliże ogrodzenia, zaczyna skomleć. Rozmowa z Franiem przebiegała mniej więcej tak:
- Jakie zwierzątko widzieliśmy dziś na spacerze?
- Pieska. Płakał.
- Jak myślisz, jak on się czuł?
- Smutny.
- Dlaczego?
- Nie miał nic do jedzenia i picia.
- Jak można mu pomóc? Jak myślisz?
- Umyć. (Franio użył znaku [wyczyścić/posprzątać])
- I co jeszcze?
- Dać jeść i pić.

(1. idę, 2. pies, 3. smutny, 4. jeść)

Franio pod koniec wakacji zaczął się bawić w 'na niby'. Teraz takie zabawy są na porządku dziennym. Przyznam, że czasem stosujemy rodzicielskie chwyty poniżej pasa - na przykład, gdy Franko przychodzi po lizaka, udajemy, że dajemy mu przedmiot pożądania. Wtedy wkurza się i śmieje (taki mix emocji) i prosi o prawdziwego - akurat słodyczy na niby jeść nie chce. Za to podczas spacerów znajduje Minionki i innych bohaterów bajek dziecięcych, prosi by tata je/ich połykał, a potem sprawdza, czy podskakują mu w brzuchu. Zaśmiewa się przy tym do łez. I bawi się w zastyganie na sygnał, tańczy do muzyki, zaś kilka dni temu powiedział, że chciałby przez lunetę pooglądać gwiazdy.
Takie cuda, panie, tylko u nas.

Mowa
Najbardziej chyba zadziwia nas rozwój językowy Frania.
Wczoraj po raz pierwszy użył on zaimka dzierżawczego 'mój' a w swoich opowieściach stosował czas przeszły! Także użycie przyimków jest coraz mniejszym problemem.
O tym, że dziś przy śniadaniu powiedział bez migania "chcę jajo jak ma mama" pisałam już na Frankowym FB. Wygląda na to, że wydarzenie to wzbudziło wśród Was taką euforię jak i w nas. To niesamowite uczucie czytać Wasze komentarze pełne zachwytu.
Franula coraz częściej otwiera buzię - miga i mówi jednocześnie. W zakresie artykulacji jest nadal bardzo dużo do zrobienia, ale najważniejsze, że Franko zaczął otwierać usta. Hm...chyba właściwszym by było napisanie teraz, że Franko nie przestaje zamykać buziaka - kilka dni temu chłopaki wrócili do domu po Tomatisie. Patrzę na pana męża, ten zmachany jakby maraton przebiegł. Pytam, co się dzieje. Ku mojemu zaskoczeniu słyszę:
- Aaaa, bo w aucie gada i gada i chce, żeby mu od razu odpowiadać.
Takie cuda, panie, tylko u nas.

Nasz chłopak buduje już naprawdę długie zdania, także zdania złożone. I dziś jestem pewna patrząc na naszego sześciolatka, pewna tak mocno jak chyba nigdy wcześniej, że gdybyśmy nie wprowadzili kilka lat temu (wbrew opinii wielu speców) języka migowego jako sposobu komunikacji najpierw alternatywnej, teraz już tylko wspierającej, to Franko nigdy by nie osiągnął takiego poziomu rozwoju językowego. I nie byłby tak spokojnym i pogodnym dzieckiem - przecież może nam zakomunikować niemal wszystko! Franko dla swojego rozwoju "wyciąga" z języka migowego wszystko, co najlepsze.

Franio na Tomatisie - jutro nasz chłopak kończy powtarzany I etap

Gwiazdy
Zainteresowanie gwiazdami to nowość. Ale Franko nie ustaje w swym pragnieniu oglądania ciał niebieskich przez lunetę. Prosi wieczorem, by stawiać go na parapecie i wpatruje się w niebo. Jak było cieplej, wychodziliśmy przed dom na krótki spacer pod gwiazdami. 
Ponieważ niedługo czeka nas wyjazd do Warszawy, pomyśleliśmy, że może zajechalibyśmy do Planetarium w Centrum Nauki Kopernika. Byliście tam może? Możecie się podzielić wrażeniami? Myślę, że najwcześniej moglibyśmy przyjechać do planetarium ok godz. 15-15.30. Za każdą informację będziemy Wam ogromnie wdzięczni.

Jak walec - oby do przodu :)

& Co.
I jeszcze na zakończenie słówko - na FB trwa akcja 'Dycha na 10' - akcja-tornado rozkręcona przez mamę Frankowego kumpla, Precla, na tegoż 10 urodziny. Pewnie większość z Was o niej wie, ale kto nie nie wie, niech zajrzy tam. Cel akcji jest niezwykle ważny. Bardzo, bardzo kibicujemy dziaciakom z SMA i mamy nadzieję, że lek na ich choróbsko szybko będzie dla nich dostępny.