Ratunkuuuuuu, pomoooocyyyyyy, alaaaarm!

Nie ma co tu wielce dywagować i filozofować, napisać trzeba wprost - spełniło się dziś wielkie marzenie Franka. Emocje były kosmiczne, bo i radość chłopaka jak stąd na księżyc i z powrotem. My zaś, rodzice, mieliśmy chyba nie mniejszą frajdę niż nasz chłopak - patrzeć na tak szczęśliwego Franca to najlepsze, co się nam może przydarzyć. Już nie wspomnę nawet, że nie pamiętam, kiedy ostatnio spędziliśmy wspólnie tak fajne dwie godziny - po prostu święta zaczęły nam się ciut wcześniej niż planowaliśmy.
To teraz czas na (policyjny) raporcik.
O godzinie 10 stawiliśmy się w Wojewódzkiej Komendzie Policji w Opolu. Zanim my, rodzice, przeszliśmy procedury formalne przy wejściu, Franek chwycił przesympatyczną panią podkomisarz za rękę (była dziś ona naszym przewodnikiem a Franka partnerem na dzisiejszej akcji) i poszedł z nią w ogóle się nie ogladając na nas (!). Po minucie zorientowaliśmy się, że...dziecka nie mamy! A dziecko było (stuprocentowo bezpieczne - jakżeby inaczej) piętro wyżej w sali konferencyjnej (już wiemy, do jakich drzwi pukać, gdyby nam przyszedł do głowy absolutnie szalony pomysł pójścia do kina).

Partnerzy na akcji - skuci kajdankami z wygrawerowanym napisem 
'forever together'.
(To był żart oczywiście - tak dla jasności - nie wiem, co na kandajkach jest napisane, ale podejrzewam, że jest to zdecydowanie mniej romantyczny tekst).

W sali konferencyjnej przesympatyczny pan policjant (nieeeee, nie proszono mnie o ocieplenie wizerunku policji opolskiej, po prostu samych fajnych ludzi dziś spotykaliśmy), no więc ów pan policjant wyjaśnił Frankowi jak działają kajdanki, co można zrobić z pałką policyjną (ekhm), pokazał lizak policyjny 
i kamizelkę odblaskową. Frankowi w tych pierwszych minutach aż tchu brakowało z wrażenia.

Potem znowu zostaliśmy gdzieś z tyłu, zapomniani przez dziecko własne, 
bo najważniejszą osobą w życiu Franka była dziś pani podkomisarz :)
Kolejnym punktem programu była...wizyta na strzelnicy!
Absolutnie najprawdziwszej na świecie!!

Możliwość posterowania oświetleniem i tarczami na strzelnicy - bezcenna.
I jeszcze muzykę Franko włączył - tak dla złagodzenia obyczajów ;-)

Strzelnica strzelnicą, ale odpoczynek w sali konferencyjnej obok talerzyka pełnego czekoladek i ciastek... raj! Znowu ;-)

Żeby nie było, że mało ważny gość zawitał dziś do Komendy Wojewódzkiej - 
sam pan Komendant pędził na spotkanie z Franciszkiem :)
 Franko otrzymał prezent, obłędny jak się w domu okazało - zestaw kloców Lego z samochodem policyjnym! Całe popołudnie chłopak łapał złoczyńców i podśpiewywał na całe gardło
"Halo, panie policjancie,
Zapytać się chcemy,
Jak coś złego zobaczymy,
Gdzie dzwonić możemy?
Dziewięć, dziewięć, siedem,
Taki numer mam.
Jeśli się coś dzieje, ja pomogę Wam."
O krzykach na całe gardło: Ratunkuuuuuuuuuuuuu, pooomooooocyyyyyyy, alaaaaaaaarm - już nawet nie wspominam.
(Sąsiedzi policji nie wezwali. Zresztą, od dziś mamy tam chody, więc luuzik).

Przez kilka minut dowodzenie całą opolską policją było w rękach Franka :) 

Po wizycie u pana Komendanta przyszedł czas na laboratorium kryminalistyczne.
Zdecydowanie musimy poszukać zestawu "Mały detektyw". 

Po laboratorium przyszedł czas na wizytę w centrum dowodzenia. Monitory, krótkofalowki, komputery, telefony - kolejne oblicze policyjnego raju. 

- Franku, co jeszcze chciałbyś dziś jeszcze zobaczyć?
- Auto policyjne!! I motor!
- Mówisz i masz, chłopaku. Dobra wróżka policyjna spełnia dziś absolutnie wszystkie twoje życzenia.

Dziękujemy za te fantastyczne przeżycia dla naszego chłopaka, za uśmiech, cierpliwość, za to, że są ludzie, dla których wielkie marzenia małych-wielkich dzieci są ważne.

Dziękujemy 
wolontariuszom Fundacji Mam Marzenie z Opola,
 fantastycznym policjantom z Wojewódzkiej Komendy Policji w Opolu, 
Komendantowi Jarosławowi Kalecie
- dzięki Wam naszemu Frankowi uśmiech nie schodził dziś z buzi. 
I myślę, że jeszcze dłuuuugo będzie się uśmiechał na wspomnienie dzisiejszego dnia. 
Od dziś słowo policja nie jest dla Frania czymś  nieznanym, groźnym, lecz czymś ciekawym, fajnym - bo poznanym, oswojonym i baaaardzo polubionym. 

Żaden tam z niego prezydent będzie, i żaden spec od aparatów słuchowych w Szwajcarii. Mechanik samochodowy też nie. 
Franek będzie policjantem - on od dziś wie to już na pewno.