Franiowe miganie

Nie raz dostaję pytania o to, jak uczymy Frania znaków. Już kiedyś opisywałam tu same początki - pierwszego znaku (jeszcze) Franuś nauczył się w wieku około 2 lat. 
Używał tylko tego jednego znaku przez około pół roku - tyle czasu trwało uczenie go, o co w ogóle chodzi z tymi "dziwnymi ruchami rąk" (KOMUNIKACJA!). Kolejnymi znakami były: daj, po jakimś czasie koniec a następnie pomóż. To ostatnie to była zdecydowanie wyższa szkoła komunikacji. Tych czterech znaków Franula nauczył się w ciągu roku. Podkreślam to świadomie, żeby pokazać, że nie od razu mały migał jak szalony.  W tym czasie oczywiście trwała praca nad rozwijaniem komunikacji, poprawą kontaktu wzrokowego (który nadal jest niezadowalający), rehabilitacja Frania, bo Franiowe łapki były dość kiepskie, w związku z czym mały często mylił znaki, miał też problemy z planowaniem ruchu i naśladowaniem. Przełom nastąpi po ok 1,5 roku, gdy Franio mniej więcej w wieku 3,5 roku - wtedy nauka ruszyła z kopyta. Dziś nie jestem już nawet w stanie powiedzieć, ile znaków Franio zna biernie a ile czynnie. Na pewno jest ich bardzo dużo i na pewno bardzo ułatwiają nam życie a Frankowi dają możliwość komunikacji ze światem. Jaki to dla niego komfort - jest rozumiany przez nas! I to jest bezcenne.

Filmów jest dziś bardzo dużo - możecie się z nich nauczyć trochę znaków patrząc na to jak miga pani Ewelina. 
Miłego oglądania:)

Cel, jaki wyznaczyła nam pani Monika z Prodeste na ten rok to budowanie zdań i zadawanie pytań. Tego pierwszego nadal nie potrafię sobie wyobrazić, bo wypowiedzi złożone z dwóch wyrazów (dwóch znaków) są nadal poza możliwościami Frania. Nie tak dawno jeszcze nie potrafiłam sobie jednak wyobrazić Frania zadającego pytania a Krasnal już pyta jaki? (miga znak jaki i MÓWI coś w stylu kaka/kaki) pokazując np. na auto. Nie odpuści dopóki nie usłyszy marki samochodu. Biada temu, kto się pomyli!:)
Wszyscy pracują nad składaniem przez Frania wyrazów dwusylabowych i zdań dwuwyrazowych - przy dysfazji jest to prawdziwe wyzwanie.
Za to coraz częściej udaje się Franiowi używać właściwie pierwszych znaków złożonych - do widzenia (to już od jakiegoś czasu) ser żółty, ser biały! 

Dla nas na tych nagraniach jeszcze jedna rzecz jest absolutnie niesamowita - sposób w jaki Franio pokazuje obrazki pani Ewelinie (terapeutce Franuli z PZG). Jeszcze w listopadzie ubiegłego roku Franula nie mógł zrozumieć, że gdy przynosi nam jakiś piktogram i go "pokazuje", musi obrócić go obrazkiem w naszą stronę. Pamiętam moje rozmowy z p. Moniką z Prodeste i prośby o instruktaż - jak uświadomić Frankowi, że musi obrócić obrazek w stronę osoby, której chce go pokazać, bo fakt, że on widzi obrazek nie oznacza że osoba, której chciałby go pokazać, wie, co na nim jest (matko, jaki skomplikowany opis!!!). Pani Monika zaleciła "zawijanie Franka". "Zawijanie" polegało na tym, że jak mały przychodził do nas z piktogramem skierowanym obrazkiem we Franiową stronę, my braliśmy Franka do siebie pozostawiając obrazek w pozycji takiej, w jakiej pokazywał nam go Franek i pokazywaliśmy Krasnalowi, że po naszej stronie jest wielkie NIC. W końcu Franek zaskoczył! Teraz obrazek podstawia rozmówcy pod same oczy:)

Franio uwielbia przeglądać nasze podręczniki do nauki języka migowego, swój "Słownik szkolny" i "Leksykon języka migowego". Dla nas jest to naprawdę niesamowite - wpatruje się na zdjęcia migających osób i stara się powtarzać układ rąk i palców. To chyba najlepszy dowód na to, jak bardzo chce się komunikować i jak mu tego potrzeba. 

Tu nawet słychać głos Franuli - ma to jedna z niewielu sylab, którą potrafi wypowiedzieć Krasnal.

Nagrania w tym wpisie pochodzą z dzisiejszego spotkania w Polskim Związku Głuchych w Opolu, które prowadzone było przez p. Ewelinę, logopedkę Krasnala z PZG.




Ps. Jutro dostanę z radia nagranie sobotniej audycji o niepełnosprawności, do której zostałam zaproszona. Jeśli tylko się uda, umieszczę ją tutaj.