Orkiestrowo

Wielką Orkiestrę wspieraliśmy zawsze - wrzucaliśmy do puszek mniejsze lub większe sumy, w zależności od tego, na co pozwalał nam budżet. Wrzucaliśmy, bo wierzyliśmy w ideę, bo widzieliśmy w telewizji, że sprzęt trafia do szpitali, czytaliśmy relacje wdzięcznych rodziców. Niesamowita była dla nas także ta atmosfera pospolitego ruszenia serc - jeden dzień w roku, choć zazwyczaj mroźny, jest tak gorący od emocji i pozytywnej energii jakby był środek upalnego lata.
A potem urodził się Franek.
I nagle okazało się, że wokół nas, w szpitalnej oiomowej rzeczywistości aż mieni się w oczach od czerwonych serduszek - na inkubatorach, respitarorach, nCPAP-ach, łóżeczkach, pompach infuzyjnych, sprzęcie do badania słuchu.. I Orkiestra nie była dla nas już tylko zrywem serc, akcją dziejącą się gdzieś obok. Zyskała ciężar emocjonalny i treść - była ratunkiem, życiem naszego dziecka.

Nie ma lepszych i lepsiejszych w pomaganiu, tych , którzy mają do tego większe czy mniejsze prawo. Przestrzeń do pomocy jest tak wielka, że każdy znajdzie w niej miejsce dla siebie. Nie rozumiem tworzenia podziałów, obrzucania Jurka Owsiaka i WOŚP błotem, nie rozumiem i nie akceptuję hejtu, szczucia ludzi i podsycania negatywnych emocji. Niech ci wszyscy, którzy tak krytykują i opluwają WOŚP najpierw spróbują stworzyć coś podobnego. Dopiero to da im prawo do krytyki. Podziwiam p. Jurka Owsiaka za siłę, determinację, za to, że potrafił zorganizować tak ogromne przedsięwzięcie charytatywne. Za charyzmę, bez której nikomu innemu by się to nie udało. I dziękuję jemu, całemu sztabowi wielkoorkiestrowemu za wszystko, co robią. Bo nasze dziecko wiele WOŚP zawdzięcza.

Gramy z Orkiestrą, bo wiemy że warto.