Poturnusowa relacja (duuuużo zdjęć)

To był trudny turnus dla Franuli. Jednym z powodów był na pewno fakt, że odbywał się on zaraz po zakończeniu roku przedszkolno-terapeutycznego i nasz chłopak zwyczajnie nie miał nawet chwili wypoczynku przed kolejną dawką ciężkiej pracy. W ubiegłym roku turnus dla grupy najmłodszej odbywał się w drugim i trzecim tygodniu lipca, przed jego rozpoczęciem Krasnal trochę naładował akumulatory. Poza tym wysiłek związany z oswojeniem nowego miejsca, nowych twarzy i samymi terapiami był dla naszego chłopaka naprawdę dużym wyzwaniem.



Zajęcia terapeutyczne odbywały się od poniedziałku do piątku. W tym czasie Franio miał:

- zajęcia grupowe (codziennie po 45 min.),

- zajęcia indywidualne (codziennie po 45 min.),

- zajęcia logopedyczne (2 x w tygodniu / 25 min.),

- SI (2 x w tygodniu / 25 min.),

- arteterapię (2 x w tygodniu / 25 min.).
Rodzice mieli dwa godzinne warsztaty w ciągu tygodnia i dwie godzinny fitnessu (zumba dla pań, dla panów trening obwodowy), w tym czasie dzieci miały opiekę w grupach pod okiem terapeutów. Ja w sumie skorzystałam tylko z jednych zajęć zumby, ponieważ Franio był tak zmęczony, że nie chciałam go dawać na opiekę. Widziałam, że bardzo potrzebuje ciszy i spokoju. Zamiast tego szłam z nim na spacer albo po prostu bawiliśmy się w pokoju. 
Terapie były na wysokim poziomie, minusem był wybór tego właśnie miejsca przez organizatorów na turnus dla tak małych dzieci. Organizator obiecał jednakże, że wyciągnie odpowiednie wnioski na przyszłość.

W obu turnusowych tygodniach, w środę po południu, odbyła zorganizowana wycieczka. Także w sobotę i niedzielę zorganizowano wycieczki. To były bardzo ważne momenty, kiedy Krasnal łapał oddech i zbierał siły do zajęć terapeutycznych. W weekend było także ognisko (niestety pożegnalne ognisko nie wyszło - pogoda nie chciała z nami współpracować) oraz grupowe zajęcia dogoterapeutyczne. W weekend z inicjatywy rodziców odbyła się także "dyskoteka" dla dzieciaków. Francik wytrzymał na wspólnych zabawach ok. pół godziny. To i tak dobrze jak na jego możliwości. 
W pierwszym tygodniu Franio oswajał nowe okoliczności przyrody i nie dał rady wejść na basen (za dużo bodźców i nowości na raz), ale już w drugim tygodniu codziennie pływaliśmy po pół godziny. Krasnal mógłby i dłużej (woda w basenie była ciepła jak w wannie - 32 st!), ale obawiałam się, że chlor, którego z racji temperatury wody było naprawdę dużo, podrażni zbytnio drogi oddechowe Krasnala. Dwie inhalacje rozpędziły pojawiające się zalegania i nic się dalej nie działo.

Porównując funkcjonowanie Frania na turnusie ubiegłorocznym i tegorocznym mogę powiedzieć, że jest zdecydowanie lepiej. W tym roku Franula nie potrzebował aż tak szczegółowego planu aktywności (rok temu musiałam mu rozplanowywać nawet dokładnie, co będzie jadł), ale kontakty z rówieśnikami, przetwarzanie tak ogromnej ilości bodźców to dla układu nerwowego Frania naprawdę ogromne wyzwanie. Lepiej jest także w kontaktach z rówieśnikami, jakkolwiek są one dla Franca bardzo wyczerpujące. Jakościowo też jest nad czym ciągle pracować (problemy z czekaniem na swoją kolej, zwracaniem uwagi na inne osoby, adekwatnymi reakcjami itd). To potwierdziły także spostrzeżenia terapeutki prowadzącej Frania na turnusie, p. Moniki - pod koniec turnusu odbyły się konsultacje indywidualne i grupowe z terapeutami prowadzącymi. 
Przyznam szczerze, że i ja jestem zmęczona. Dziś przespałam pół dnia, Franio też dochodzi do siebie i chwilami bywa naprawdę bardzo trudny. mamy nadzieję, że w ciągu najbliższych dni dojdzie do siebie. 
Teraz, do końca sierpnia, chłopak ma stuprocentowe wakacje. Zero terapii. Nic. Nam tego też potrzeba.

Resztę dopowiedzą zdjęcia.

Nasze samotne wędrówki

Cały Franek - mały wędrowiec idący własną drogą przez życie,
w swoim tempie, zdecydowanie wolniejszym niż tempo rówieśników

Czasem spotykaliśmy na naszej trasie innych samotnych turnusowych wędrowców.
Franio i Jaś

Żadna pogoda nie była nam straszna

 Wycieczki weekendowe z całą grupą

To był tylko krótki tunelik, ale dla Frania najprawdziwsza JASKINIA:)

Panowie policjanci kontrolowali autokar przed naszą wycieczką do Czech a Franio korzystając z okazji usiłował się dostać do radiowozu ;-)

OGNISKOOO!! :)

Na profilu Frania na FB napisałam po ognisku, że tego dnia Franio dokonał czegoś wielkiego. To coś to przełamanie koszmarnego strachu przed...księżycem. Nie jest tak, że Franc już pokochał księżyc, ciągle pracujemy nad tym tematem, ale przynajmniej pierwszy najważniejszy krok został już wykonany.
W lecie księżyc jest ogromnym problemem, bo pojawia się w wersji ażurowej o najbardziej nieprzewidywalnych (dla laika) porach dnia. A to oznacza nagły wybuch płaczu Frania, strach i miganie próśb o powrót do domu. Mam nadzieję, że w tym roku uda nam się przekonać Franka, że księżyc nie jest straszny..

Terapeutycznie

Zajęcia grupowe

Opieka podczas zajęć rodziców

Praca nad "księżycowym problemem" podczas zajęć SI

Dogoterapia

Czas wolny

Tata przez zupełny przypadek zostawił nam swoje ulubione zabawki. Dzięki temu podczas wypoczynku w pokoju Franula nigdy się nie nudził. 
Bo to i jego ulubione zabawki ;-)

Pod koniec turnusu Franula już śmigał sam w basenie klasycznym pieskiem:)

Pierwsza w życiu dyskoteka!
W tym wieku disco z mamą to jeszcze nie jest siara;-)

Zakończenie turnusu - wręczenie dyplomów 

Franio z panią Moniką Karmelitą, turnusową terapeutką prowadzącą i (znaną wszem i wobec) Martyną, tym razem w roli terapeutki wspomagającej

Franio i Kingusia - słodycz wcielona.
Kinia była razem z Franiem w grupie składającej się z czterech małych zbójów i jej - cichutkiej, słodkiej, drobniutkiej istotki. Miała, malutka, prawdziwą szkołę przetrwania z chłopakami:)

KONIEC

Teraz zaczynamy wakacje

Ps 1. Podczas tego turnusu Franula miał wyjazdową konsultację. Jej wynik przyprawił nas o niezły ból głowy - o tym napiszę jednakże w późniejszym czasie. Na razie w związku z wynikiem owej konsultacji muszę ustawić kolejne. 
Hospitalizacja Frania przełożona z 17.07 na 15.09 (remont oddziału). Dobrze, że tak wyszło. Teraz potrzeba Franiowi spokoju i wypoczynku a nie kolejnych mocnych przeżyć.

Ps 2. Chyba nie pisałam, że Ewa i Martyna obroniły się! Na ocenę bardzo dobrą oczywiście:)