Weekendowo monotematycznie

Gdy w piątek przyjechaliśmy po Frania do przedszkola, dzieci akurat wracały do sali z dworu. Pomyślałam sobie, że może by tak spróbować wyjść z Krasnalem na plac zabaw? Ponieważ próbowaliśmy już chyba wszystkiego, postanowiłam zastosować chwyt poniżej pasa - wziąć Franca na litość. Poprosiłam go, aby pokazał mi zjeżdżalnię na podwórku. Baaaardzo poprosiłam... Krasnal z dużym wysiłkiem, powoli ruszył przed siebie i niepewnym krokiem wkroczył na przedszkolny plac zabaw. A potem wyszło z niego dziecko spragnione zabawy, trochę onieśmielone i ostrożne, ale zwyczajne dziecko - uśmiechnięty, ostrożnie zjeżdżał ze ślizgawki i widać było, że ma z tego ogromną frajdę. Czuliśmy się, jakby stał się jakiś cud nie do opisania! Niesamowicie wzruszające były dzieci z grupy Franca stojące w oknach - machały do niego i biły mu brawo. Kochane dzieciaki:)

Sobota

Pomyśleliśmy, że spróbujemy podtrzymać ten pozytywny kierunek i podjedziemy z Franiem w sobotę i niedzielę na przedszkolny plac zabaw. W sobotę wizyta nań była iście ekspresowa - zaliczona zjeżdżalnia i w tył zwrot. 
3 minuty?
W planie było jeszcze wyjście na lody - musielibyście widzieć ból na twarzy Franka, gdy się nań godził. Pojechaliśmy do centrum, zaparkowaliśmy dosłownie 100 m od kawiarni, żeby ułatwić mu zdobycie kolejnego szczytu i...udało się. Jaką on miał frajdę z tych lodów! Znowu w tempie ekspresowym zjedzonych, ale wreszcie...udało się. 

Gdy Franko robi coś dla niego trudnego, wtedy przeszkadzają mu rzeczy, na które normalnie w ogóle nie zwraca uwagi - na placu były to np. ...aplikacje na bluzie.

Niedziela

Powtórka. 
Tym razem byliśmy na placu dłużej, Franula przetestował wszystkie ślizgawki i było nawet kilka chwil, w których było tak fajnie, normalnie, na luzie - i dla nas i dla Frania. 
Uczucie nie do opisania. 

Ale wypad skończył się płaczem. Dużo to było dla naszego chłopaka, bardzo dużo. Wracaliśmy do domu, spoglądałam przez ramię na tylne siedzenie - Franio siedział kompletnie wypompowany, jakby przebiegł maraton. Wtedy poczułam w sobie taką złość! Dlaczego ten mały chłopak do niemal wszystkiego w życiu, nawet tak najprostszych rzeczy, musi dochodzić takim wysiłkiem?? Zaczynam spoglądać na rodziców zdrowych dzieci z zazdrością - zazdroszczę im luzu, oczywistości, tego, że każdy krok rozwojowy dziecka nie musi być opłacany taką ogromną pracą rodziny i różnych specjalistów. Tak, wiem, niskie to uczucie, ale nic na to nie poradzę... Bardzo chciałabym takiego luzu i oczywistości dla Franka, dla naszej rodziny. Mogłabym napisać, że jesteśmy szczęśliwi, bo dwa dni z rzędu udało się nam wreszcie wyjść z Frankiem na kilkuminutowy spacer, no tak, jesteśmy, ale tak naprawdę jesteśmy już też zmęczeni. 
I dalej już nic pisać nie będę. Nie dziś.

***
Po powrocie do domu tata zrobił z Franiem ludka i kotka z kasztanów.
- Franio, jak nazywa się ten ludek?
- Piii-peeek.
Boże, niech to nasze dziecię wejdzie wreszcie w inny werbalny obszar zainteresowań! ;-)

***
Patrząc na Krasnala dziś po południu pomyślałam, że musimy coś zrobić z tą jego szopą włosów. I udało się - Krasnal po tylu miesiącach pracy nad tematem zgodził się na cięcie! Myślę jednak, że gdyby nie jajko niespodzianka, akcja 'włos' nie skończyłaby się takim sukcesem. 
Od razu zaznaczam, że reklamacji nie przyjmuję - dałam z siebie wszystko :)
Ależ się cieszyliśmy, że się udało!!

***
Taki ten wpis jest trochę...huśtawkowy - raz emocjonalnie pikujemy głową w dół, potem zdarza się drobiazg i od razu wydaje się nam, że jest cudownie, fantastycznie, nie do opisania po prostu. Za chwilę znowu pierrrdut z hukiem. 
No i własnie dlatego ten wpis jest, jaki jest.
Góra-dół-góra-dół...i tak bez końca.


***
Z kalendarza terapeutyczno-lekarskiego-rozrywkowego:
- W najbliższy wtorek robimy z Francem podejście do diagnozy SI.
- Przeniesiono wizytę Frania u endokrynologa we Wrocławiu z 23 na 30.X.
- Termin koncertu nie uległ zmianie - 29.X ;-)
- 10.XI Krasnal będzie miał rediagnozę funkcjonalną.