Zadanie na majówkę

Majówkowe zadanie od Frania - zróbcie i Wy z Waszymi dziećmi wariację na temat ciasteczek maślanych. Żeby było łatwiej, zamieszczam niżej dokładny opis działań kuchennych.

Po konsultacji  z naszą kulinarną guru, ciotką BistroMamą, jej przepis na ciasteczka maślane został ciut zmodyfikowany. Oto przepis podstawowy:
125 g masła 125 g cukru 1 jajko 1/2 łyżeczki ekstraktu waniliowego 250 g mąki pszennej Miksujemy cukier z masłem, dodajemy jajko z ekstraktem, na koniec mąkę i wyrabiamy gładkie ciasto. Wkładamy do lodówki na pół godziny. Rozwałkowujemy, wykrawamy, pieczemy ok. 10-15 minut 180 st.

Modyfikacja polegała na tym, że dodaliśmy tylko 125 gr mąki pszennej, resztę zaś zastąpiłam mąką migdałową (tzn. były to po prostu migdały zmielone na pył, mam nadzieję, że można to nazwać mąką migdałową). Ciasto następnie podzieliliśmy na dwie części, do jednej dodaliśmy kakao (Franiowi sypnęło się na bogato - chyba za dużo ciut).

Dodanie kakao nie było - jak się okazało - rozważną decyzją. 
Dlaczego? Franc wciąga wszystko, co ma kolor czekolady. Zanim więc ciasteczka trafiły do piekarnika, trochę surowego ciasta zniknęło we Franiowym brzuszku...ehm.. Chciałąbym jednak uspokoić wszystkie zafrasowane ciotki - NIC się nie działo potem ;-) TAKIE ciasto :) 

Franula w swoich działaniach kuchennych staje się coraz bardziej samodzielny. I to cieszy!:) 
(czekamy z niecierpliwością na obiad dwudaniowy z deserem a'la Franek)

Pamiętajcie, że grubość ciasta i jego struktura to sprawy absolutnie wtórne! :) 

Tym razem utrudniliśmy Franiowi trochę zadanie - kilka dni temu kupiłam specjalną pieczątkę silikonową do ciasteczek z napisem "Made with love". Krasnal ma ogromne problemy z wyczuciem nacisku - stemplowanie ciastek było dla niego bardzo trudnym zadaniem. Pierwszy stempel niemal odgniótł się w blasze do pieczenia;-) Tym razem musiałam więc pomagać Frankowi. Gdy dawno temu zaczynaliśmy z Franiem rządzić w kuchni, Krasnal miał ogromne problemy z tym, aby w ogóle dotknąć ciasta i znieść wibracje wytwarzane przez mikser. Teraz to już żaden problem. Przyjdzie więc czas, że nasz chłopaczek nauczy się właściwej siły nacisku.

Smacznego! :)

Ps. Jeszcze krótka uwaga w kwestii nacisku - gdy dwa lata temu zamieszkał z nami Boluś, Franula w ogóle nie potrafił go głaskać. To znaczy, gdy już dotykał Bola, był to prawdziwy żelazny uścisk (dlatego też wszystkie jego auta były metalowe, plastikowe dramatycznie szybko dokonywały żywota). Kociak zmykał przed Franiem, ale nigdy nie podrapał Frania, jakby wiedział, że ten nie robi tego ze złośliwości. Teraz jest już na tyle dobrze, że zdecydowaliśmy się zaryzykować stemplowanie ciasteczek. To naprawdę świetne ćwiczenie dla niewprawnych łapek.