Franio mówi (i nie tylko o tym)

Dawno już nie było lekcji języka migowego z Franiem, więc czas wrócić do nauki. W końcu rok szkolny się zaczął, prawda?:)
Dziś dwa filmiki - jeden ze spaceru, drugi - z buziakami specjalnymi dla ciotek, wujków, babci i prababki.

Bardzo się cieszymy na kurs języka migowego. Franula ogromnie, przeogromnie chce z nami rozmawiać a nam niestety brakuje znaków.
Wczoraj otrzymałam informację od p. Moniki, że możemy się starać o dofinansowanie kursu języka migowego. Ponieważ koszt kursu nie jest niski, niestety, postanowiliśmy z tej możliwości skorzystać. W przyszłym tygodniu składamy wnioski do Pfronu i mamy nadzieję, że się uda. Ogromnie by nam to ułatwiło życie. TU informacja o dofinansowaniu - może akurat jeszcze jakaś rodzina dziecka nie(do)słyszącego skorzysta?
W tym "szale migowym" zapisałam się jeszcze na konferencję "Diagnostyka, terapia i edukacja dzieci z zaburzeniami oraz wadami słuchu - podróż do integracji społecznej" (TU informacja - może kogoś zainteresuje). 


Kciuki w sprawie dofinansowania mile widziane. Ale mogą być takie "lajtowe", bo są sprawy ważniejsze. O porządne kciuki, z iście atomową mocą, prosimy w przyszłym tygodniu - Franulę czeka w poniedziałek bardzo ważna wyjazdowa konsultacja w sprawie "grubej rury". Mam nadzieję, że w poniedziałek napiszę, że rura okazała się ino straszakiem, przez którego matce kolejny wulkan na żołądku urósł. I na tym temat się skończy.
Stres z tej okazji na poziomie 100%.
We wtorek zaś czeka Frania wizyta u okulisty. Krasnal niestety zaczął bardzo przybliżać obrazki w stronę oczu, nie wiemy czy coś tu się nie dzieje. Ponieważ ma laserowo przyklejoną siatkówkę, dzięki czemu w ogóle widzi, musimy stale trzymać rękę na pulsie. Idziemy do okulistki w Opolu, która zajmuje się leczeniem dzieci po - jako to się fachowo nazywa - fotokoagulacji siatkówki. Franio nienawidzi badania oczu. Strrrrasznie. Więc.. to już daje nam 200% stresu.
Poza tym w nadchodzącym tygodniu rozstrzygnie się pewna bardzo, bardzo ważna sprawa dla nas wszystkich. Stres osiąga więc pułap procent 300.
Dobrze chociaż, że Natalka przeszczęśliwa i zadowolona z wyboru gimnazjum. Dzięki temu mamy 300 a nie 400 stresoprocentów..;-)
Dla odstresowania wpatruję się w wakacyjne zdjęcia autorstwa Natki.
Piękne, prawda?