Dzień Dobrych Wiadomości:)

Nowych zdjęć brak, więc odgrzewamy stare:)

Z samego rana zadzwoniłam do Polskiego Związku Głuchych w Opolu, żeby porozmawiać o terapii logopedycznej dla krasnala. O tej z dojazdem do domu młodego pacjenta. 
I co, jak myślicie, czy udało się coś załatwić? 
Czy rozmowa była miła? 
Wszystko udało się załatwić! 
I rozmowa była przemiła:) 
Pani Kierownik PZG powiedziała mi, że dzieci powyżej 3 r.ż., które mają rehabilitację słuchu w ramach tego-cudownego-programu-jakkolwiek-go-zwą, w zasadzie już przyjeżdzają na zajęcia do PZG. Wytłumaczyłam, że nasz rewolucjonista-artysta ma problemy adaptacyjne, że dużo zmian ostatnio, że nie chcemy powrotu przyjaciela pawia, żeby mu chociaż z 2-3 miesiące dać itd. Pani z uwagą słuchała, zrozumiała i....5 lutego przyjedzie DO NAS wraz z panią terapeutką, która najprawdopodobniej będzie prowadziła rehabilitację słuchu krasnala:) 
- Tylko proszę przygotować dokumentację dziecka, wyniki badań itd.
- Z tym nie będzie problemu. Mamy ok. 1 kg papierów Frania, wiec będzie z czego wybierac i co czytać:)

Żeby nie dostać zawału ze szczęścia odczekałam ok. godzinę z wykonaniem kolejnego telefonu. Tym razem w sprawie owego "fajnego planu rehabilitacyjnego na ferie", o którym w ubiegłym tygodniu nie chciałam pisać nic bliższego. Teraz już mogę:) Kilka dni temu dostałam maila z pytaniem, czy nadal jesteśmy zainteresowani tygodniowym turnusem dla dzieci z autyzmem, bo najprawdopodobniej zwolni się jedno miejsce. Burza w mózgu trwała minutę. Odpowiedź była jedna możliwa - TAK:) Dopiero potem zaczęłam się zastanawiac nad aspektem finansowym:) Gdy dziś zadzwoniłam, dowiedziałam się, że miejsce zwalnia sie na 100%. Więc jedziemy! Kiedy? Już za tydzień! Kompletne wariactwo:) Jeszcze większym wariactwem będzie kwestia logistyczna, bo turnusu nie miałam ujetego w moich planach wyjazdowo-robotniczych:) Ale damy radę:)
Potem wykonałam telefon od franiowo-natkowego taty z informacją radosną:
- Jest miejsce, Franio jedzie na 100%!
W odpowiedzi usłyszałam, że tata sprawdził rano subkonto, "na wszelki wypadek", a tam niespodzianka! Darowizny "okołoświateczne" i wpłaty z aukcji Allegro:)  Rodzina, która kupiła od nas dom wpłacila 500 zł! Jeden Allegrowicz za płytę CD też zapłacił 500 zł! Toż to platyna musiała być chyba:) 
To wszystko jest po prostu jak sen:)
Na turnusik-zimowisko jedziemy z naszymi -guru-specjalistami-najlepszymi-na-świecie z Prodeste, więc mimo że jest dreszczyk niepewności jak Franula da radę, to sprawa jest własciwie jasna - jeśli nie z nimi to z kim?
Ale czad!

I to nie jest koniec dobrych wiadomości:)
Po pracy zadzwoniła do mnie Natalka z informacją, że ma już wystawione wszystkie oceny na półrocze. Śrenia ... 4,9 (!!). Miałam ochotę wyściskac to moje kochane złote dziecko, ale 200 km odległości między nami stanowiło pewien problem. 
Czyż ona nie jest cudowna? 
Tyle sie wydarzyło, tyle trudnych dla niej decyzji ... a ta nasza kochana, złota dziewczynka odnalazła się tak pięknie w naszej nowej rzeczywistości. Już po chyba dwóch miesiącach od zamieszkania w Opolu wiedziała, do którego gimnazjim chce iść - do gimnazjum dwujęzycznego, gdzie warunkiem przyjecia jest średnia 4,8 i egzaminy wstępne. To jej decyzja i jej droga. Dużo z nią o tym rozmawialiśmy, ale ona WIE, czego chce. 
Boję się o nią strasznie, ale muszę zaakceptowac jej decyzję. 
Uparła się jak osioł:) 
Po kim ona to ma?;-) 

Wiem, że dzis panie wolontariuszki nie mogły przyść do Frania, bo zdają egzamin. Nie wiem więc, co chłopaki na dzis wymyslili, ale dowiem się najpóźniej jutro wieczorem:). W sobotę pani Ewa (jedna z wolontariuszek) napisała mi w mailu, że dziewczyny bardzo chętnie przyjdą do Frania w środę po południu, że wtedy my (to znaczy ja z panem mężem) będziemy mogli gdzieś sobie wyjść . 
Mało mi laptop z rąk nie wypadł.. 
Że niby tak na luzie? Bez celu? Bez zadań bankowo-zakupowo-terapeutycznych???
Czytam panu mężowi maila.
- A gdzie my mamy iść? 
(matko jedyna...) 
- Noooo... do banku na przykład. Trzeba w końcu załatwić sprawę ksiąg.
- Aaaaaaaaa, faktycznie. Super.
-A może potem byśmy na kawkę sobie skoczyli, cooo? 
(Kina nie proponowałam, bo ostatnio na "Titanicu" byliśmy i nie wiem, czy jeszcze byśmy potrafili zachować sie w kinie jak ludzie..;-)
Pan mąż pooooowoli odwrócił głowę w moją stronę, uniósł brwi ze zdziwienia i zrobił minę z serii: "Po 15 latach małżeństwa na kawę??????? A po co???" 
(O matko, będą Niemcy w domu, jak pan mąż to przeczyta... ha ha)
Czekam więc z niecierpliwościa na środę i rozwój wypadków. Zobaczymy, co z tego naszego środowego "wypadu na miasto" wyjdzie;-)


Ps.1. I to dzisiaj jest niby ten najgorszy poniedziałek w roku? (dzisiaj czyli wczoraj - "dzisiaj" się już skończyło) Coś się w tych hamerykańskich wyliczeniach statystycznych pop...rzestawiało chyba;-)