Kilka refleksji turnusowych

Korzystając z tego, że konkurs Blog Roku 2012 trwa do jutra i ciągle mamy większą ilość czytelników niż zwykle, postanowiłam popełnić "połówkowy wpis turnusowy" i podzielić się kilkoma refleksjami na temat turnusów rehabilitacyjnych / terapeutycznych.

W apelach o pomoc dla dzieci niepełnosprawnych czyta się nie raz prośby o darowizny przeznaczone na sfinansowanie turnusów. 
Człowiek może się zastananawiać, co mogą dać dziecku dwa tygodnie rehabilitacji. 
Czy dadzą cokolwiek?
Dadzą. 
Nie tylko dziecku.

Natka i Franio podczas jednego z pierwszych turnusów ruchowych Frania
sierpień 2010 r.

Ponieważ Franulek ma zasobą wiele turnusów (bodaj 9  ruchowych, 2 logopedyczne, teraz ten pierwszy dla dzieci z autyzmem, warsztaty dla dzieci z niedosłuchem) ośmielę się stwierdzić, że mamy już pewne rozeznanie w temacie.
Podczas turnusów dziecko poddawane jest wielospecjalistycznej terapii i to, że z niej korzysta nie ulega żadnej wątpliwości. Pamiętam jak na turnusach ruchowych nagrywaliśmy całe parte ćwiczeń, aby potem ćwiczyć z krasnalkiem w domu, jak uczyliśmy się ćwiczeń od logopedów i sposobu pracy z krasnalkiem od pedagogów. 
Po niemal każdym turnusie krasnalek robił duży krok do przodu w rozwoju - taka intesywna wielospecjalistyczna rehabilitacja jest dla dzieciaczków ogromnym bodźcem w rozwoju. 
Czasem nowy terapeuta zauważy u dziecka coś, czego nie dostrzega już terapeuta pracujący z nim na stałe w domu, podpowie rodzicom nowy trop, inną formę pomocy dziecku. Ważne jest jednak, aby wybierać sprawdzone, profesjonalne ośrodki, w których naprawdę najważniejsze jest dziecko i pomoc dla niego.

Nie można jednak oczekiwać, że turnus "załatwi wszystko". Tak naprawdę terapeuci - zarówno ci "domowi" jak i turnusowi, mówią rodzicowi jak pracować z dzieckiem, pokazują ćwiczenia, oczywiście także ćwiczą intensywnie z dzieckiem, ale gros pracy należy wykonać w domu z dzieckiem. 
Najtrudniejsze w tej sytuacji jest to, aby w tym szaleństwie nadal czuć się rodzicem a nie terapeutą dziecka. Zaręczam Wam, że zdecydowana większość rodziców ma z tym problem. Sama pamiętam jak na wywiadzie w Prodeste postawiono mi pytanie: 
- Jakie zabawy spontaniczne lubi Franio?
A co to jest zabawa spontaniczna? Każda zabawa ma podtekst. Teraz ćwiczymy 'to' a potem'tamto'. Nie potrafię wejść do sklepu i kupić misia. Jeśli już kupujemy zabawki Franiowi to zawsze są to pomoce logopedyczne/dydaktyczne i inne. 

Na każdym turnusie dzieci ogromnie ciężko pracują. To jest wysiłek, którego my, zdrowi ludzie, nawet nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić. 
Wysiłek nie tylko czysto fizyczny, ale i umysłowy. 

Turnusy mają swoją drugą stronę - pomoc dla rodziny.
Podczas takiego wyjazdu można porozmawiać z innymi rodzicami o swoich troskach, obawach, małych i dużych radościach, zapytać o lekarzy, dowiedzieć się, gdzie warto pojechać z dzieckiem a od jakich "specjalistów" dobrze się trzymać z daleka, wypłakać swój strach i być pewnym, że nikt nikogo nie osądzi.. Na turnusach poznałam wiele fantastycznych mam, rodzin i dzieciaczków. To są w wielu wypadkach znajomości na całe życie - przynajmniej taką mam nadzieję. Z czasem na turnusach spotykają się całe grupy znajomych - to są prawdziwe grupy wsparcia.
Ważny jest także fakt, że nasze dzieci mogą się zachowywać tak, jak się zachowują a my mamy ogromny luz psychiczny, że w tym krótkim czasie chociaż nikt nie będzie ich wytykał palcem a nas nie będzie oceniał.
Pamiętam jak na którymś z turnusów ruchowych Natalia poszła do terapeuty z prośbą, aby okleił jej nogi, bo chciała być jak inne dzieci. 
Jakże względnym pojęciem jest "normalność".

Niezwykle cenne są turnusy, w czasie których organizatorzy proponują warszaty dla rodziców - jak teraz na tym naszym zimowisku. W przypadku autyzmu jest sprawa absolutnie bezcenna. Poznanie i zrozumienie problemów własnego dziecka jest, dla mnie przynajmniej, sprawą absolutnie kluczową.

Mamy ogromnie, przogromne szczęście, że Franulek jest pod opieką najlepszych-z-najlepszych. Życzę każdemy rodzicowi dziecka niepełnosprawnego, żeby na swojej drodze spotkał takich fantastycznych ludzi a przy tym naprawdę świetnych terapeutów jak nasi guru z Prodeste, "wujek Radek", "ciocia Lucyna" i wiele innych "cioć" i "wujków", których mieliśmy szczęście spotkać na naszej drodze.

Dopiero trzy dni naszego turnusu-zimowiska za nami a ja nauczyłam się ogromnie dużo. Bardzo żałuję, że musiałam wyjechać na dwa dni.
Tata nie był jeszcze nigdy na turnusie z krasnalkiem. Będzie to dla niego cenne doświadczenie.

Od piątku będziemy już w komplecie, z czego bardzo się cieszę, bo to ogromnie ważne dla nas.
Tymczasem mam kilka godzin TYLKO dla Natki.
Jutro rano ruszamy w drogę do Jeleniej Góry. 
Natulka będzie nocowała u koleżanki z dawnej klasy - nie może się już tego doczekać:)
Jeśli zaś chodzi o olejki, to ... ehm...   tylko PRZEZ WAS umówiłam się na sobotę;-)

Ten wpis sprawił, ze przejrzałam nasze zdjęcia turnusowe - ciężko było mi wybrać kilka do tego postu. Na zakończenie wpisu zdjęcie z dyskoteki: Franio - turnusowy król parkietu. 
Zdjęcie to zrobiliśmy 1,5 roku temu (Francik jeszcze wtedy nie chodził, za to bardzo sprawnie przemieszczał się na kolankach), gdy dźwięki, dzieci, ruch i milion innych bodźców nie były jeszcze problemem dla krasnalka. 
Jeszcze kiedyś Franulka będzie królem parkietu;-)

***
Tylko do jutra, tzn do czwartku 31.01., do godz. 12 można oddawać głos na blogi w konkursie Blog Roku 2012.
Dziękujemy za wszystkie dotychczasowe głosy na blog Frania.
Wprawdzie wypadliśmy z dziesiątki - jesteśmy teraz na 11 miejscu - ale ciągle mamy nadzieję, że uda nam się wrócić do dziesiątki w naszej kategorii.
TU napisałam jak można zagłosowac na blog Frania.
Dziękujemy:)