Grzechy terapeutyczne - część 1

Czasem zdarzają się w naszym życiu rozmowy, które mocno mnie poruszają. Tak mocno, że "szanowne panie" miotam bez opamiętania. Taka rozmowa stała się moim udziałem kilka dni temu.
Zadzwoniła do mnie znajoma mama wcześniaczka po ciężkich przejściach - chłopiec skończył już 2 lata, jego droga jest bardzo podobna do Frankowej. Obecnie ruchowo nie jest najgorzej, ale w zakresie mowy nie dzieje się nic. Zero. Znajoma opowiada mi, że mały ma wwr (zajęcia z wczesnego wspomagania rozwoju dziecka). Pytam o wrażenia, ona że ok, tylko w sumie zastanawia ją pewna sprawa i dlatego dzwoni. Spytała terapeutkę, czy w ramach wwr chłopiec będzie miał także zajęcia logopedyczne, bo syn nic nie mówi. Pani terapeutka na to, że teraz jest ważny czas dla chłopca, że trzeba popracować ogólnorozwojowo a na logopedę przyjdzie jeszcze czas.
I tu mnie trafiło.
Ogólnorozwojowo, czyli jak? Bez rozwijania komunikacji?? 
Że niby komunikacja do rozwoju nie nalezy? Piąte koło u wozu, czy jak?
Zaczęłam wywód o AAC (systemy komunikacji wspierającej i alternatywnej), na co znajoma przerwała mi i powiedziała, że wspomniała terapeutce o AAC (bo "przez Franka" zna to hasło), ale tu usłyszała, że jeśli mały dostanie jakąś pomoc w komunikacji, to na pewno nie nauczy się mówić.
Trafiło mnie kolejny raz!
Czy pani terapeutka ściągała w czasie studiów na egzaminie z przedmiotu, na którym była mowa o AAC i roli komunikacji w życiu dziecka? Nie mowy, lecz KOMUNIKACJI!! "I nie chodzi o komunikację miejską" (przepraszam, ale nie mogłam sobie odmówić zacytowania zdania z "dużych spraw"; tam jednak dzieciom staram się tłumaczyć, czym różni się mowa od komunikacji, od terapeuty wwr takiej wiedzy należałoby oczekiwać jako oczywistej oczywistości).

Terapeucie, który twierdzi, że tak bardzo obciążonemu skrajnemu wcześniakowi, niemówiącemu po 2 r.ż (czy innemu niemówiącemu dziecku choćby z całościowymi zaburzeniami rozwoju) wprowadzenie komunikacji wspierającej nie jest potrzebne / zaszkodzi (bo nie rozwinie się mowa) zaproponowałabym, aby ktoś zakleił mu/jej plastrem usta, posadził na krześle, związał z tyłu ręce, nogi zaś przywązał do nóg krzesła. I teraz niech pani/pan terapeut(k)a powie, co chciałaby zjeść, że boli brzuch, chce pić, lub wyjśc do toalety. Dobra, pan(i) terapeut(k)a i tak jest w lepszej sytuacji, bo wie, że może się komunikować przy pomocy wzroku. Obciążony, "neurologiczny" - jak to mawiają lekarze - dzieciak nie ma o komunikacji pojęcia.
Co oznacza dla dziecka brak komunikacji? Podkreślam - proszę nie mylić braku mozliwości skomunikowania się z otoczeniem z brakiem mowy fonicznej - bo mowa nie jest aż takim "fajerwerkiem" - w końcu dziecko może mówić, ale niekomunikatywnie, niefunkcjonalnie. 
1. Dziecko nie ma możliwośći rozładowania napięcia emocjonalnego wynikającego z niemożności skomunikowania się z otoczeniem.
2. Dziecko nie ma możliwości rozwoju społecznego.
3. Dziecko nie rozwija myślenia.
4. Komunikacja jest pierwowzorem języka i interakcji społecznych (więc niech nikt nie wmawia rodzicom, że wprowadzenie AAC opóźni nabywanie mowy przez dziecko!).
Ważne jest także zaznaczenie w tym miejscu, że wprowadzenie komunikacji wspomagającej ani nie wyklucza pracy nad artykulacją, ani też nie zakłada "wyłączenia" głosu. Wręcz przeciwnie.
Jeśli dziecko trafi w ręce mądrego terapeuty, który dobierze system komunikacji do możliwości i ograniczeń dziecka, wówczas nie będą utrwalały się dysfunkcje w sferze językowej, emocjonalnej, społecznej i poznawczej.
Odmawianie dziecku niemówiącemu, obciążonemu neurologicznie, komunikacji jest nieetyczne. 
Powinno być karane.
Praca terapeuty jest bardzo odpowiedzialna - ma w sobie, według mnie - ogromnie dużo z misji. To nie jest "robota do odwalenia", to decydowanie o jakości życia i przyszłości dzieci i ich rodzin. Jeśli ktoś tego nie czuje, nie rozumie, nie powinien w ogóle pracować w tym zawodzie.

Za każdym razem, gdy słyszę podobne opowieści, opadają mi ręce. Opinie o opóźnieniu mowy przez AAC i my słyszeliśmy w odniesieniu do naszego Franca. 
Gdzie byłby nasz chłopak dziś, gdyby nie AAC? Jakim byłby dziś dzieckiem, gdyby w wieku 20 miesięcy nie nauczył się pierwszego gestu? 
Wiecie, gdzie mam opinie "ekspertów" rozmyślających na głos, czy wprowadzenie języka migowego nie sprawia, że Franek nie mówi? W baaaardzo głębokim poważaniu. Franc jest fantastycznym, pogodnym dzieckiem, świadomym swojej sprawczości, mogącym się z nami komunikowac na niemal każdy temat. Ba, jest w stanie nawet nazwać pana akustyka dostrajającego mu aparaty słuchowe gorylem! Franek rozwija się, mowa powolusieńku się pojawia (ale przy jego obciązeniach to cud, że w ogóle się pojawia), chłopak pokonuje kolejne czarne scenariusze - i to jest własnie najważniejsze. Nasz syn bez wprowadzenia mu komunikacji wspierającej (jeszcze nie piszę, że alternatywnej) nie byłby dziś takim dzieckiem jakim jest.




Ciąg dalszy nastąpi.