7.XII - Dzień Frankowych Aparatów:)

Jak bym miała taką moc, to 7.XII ogłosiłabym świętem narodowym:) 

Dzisiaj odebraliśmy aparaty Frania. Jesteśmy ogromnie szczęśliwi i wzruszeni, bo wiemy, że gdyby nie wielu cudownych, wyjątkowych, wrażliwych, empatycznych ludzi, to byłby nam ogromnie ciężko zdobyć potrzebne fundusze.

Kolejny raz dzięki pomocy Wyjątkowych Ludzi Franuś może pokonać następną przeszkodę na swojej drodze.

Dostrajanie aparatów trwało prawie godzinę. Franulka był cierpliwy jak aniołek, jakby wiedział jakie to ważne, by siedział spokojnie (aparaty miał na uszkach, do nich były podłączone przewody, które z kolei były połączone z komputerem). Trwało to tak długo, bo - jak mówiła pani protetyk - u dzieci jest bardzo trudno dostroić aparat, dziecko nie powie, czy słyszy lepiej, czy gorzej, trzeba po prostu obserwować jego reakcje. 

Mamy wrażenie, że Franulek i my trafiliśmy na fantastycznego specjalistę, panią Aldonę z PZG we Wrocławiu.

Krasnalek zaakceptował nowe aparaty bez mrugnięcia okiem, wreszcie nic mu w uszach nie piszczy i może nosić aparaty podczas jazdy samochodem. 

Mają one inny system zamocowania - wkładki silikonowe wykonywane na zamówienie. Na dobry początek zamówiliśmy wkładki w kolorze malinowym (odciski były pobierane 3 tygodnie temu).

Nowe aparaty to nie jedyny powód do radości - Franuś pracował dziś podczas terapii słuchu po prostu pieknie! Pani Alina (logopedka Franuli w PZG) robiła taaaaaaaaaaaaaakie oczy:) My zresztą też:) Popłakiwał sobie jeszcze wprawdzie, ale nie wymiotował przed zajęciami, podczas zajęć było dużo elementów współpracy, zdarzało się, że nawet przez 5 minut nie powiedział "nie-nie":)

Pisząc te słowa mam łzy w oczach, bo to tyle emocji, tyle obaw wcześniej.. A dwa dni temu Franulek obudził się w nocy na mleczko i usłyszałam...MAMA.. (taaak, zestaw chusteczek proszę). Dwa miesiące terapii słuchu z prawdziwymi fachowcami i..takie efekty..

Rozmawiałam z p. Aldoną (p. protetyk) o neuropatii. Powiedziała, że są dzieci, które przy neuropatii w ogóle nie tolerują aparatów. Wygląda na to, że w tym wszystkim mamy ogromnie dużo szczęścia, bo Franula bez problemów toleruje aparaty a one najwyraźniej pięknie dostymulowują mu mózg. Pani Aldona potwierdziła słowa lekarza - faktycznie ABR może za każdym razem wychodzić inny. To taka cecha neuropatii. Pokazała mi urządzenie dla dzieci w wieku szkolnym z neuropatią, ale - jak sama powiedziała - kto to wie, co mądre głowy wymyślą za 5-6 lat:)

Po opuszczeniu PZG postanowiliśmy poddać aparaty próbie ogniowej. centrum handlowe to takie miejsce, w którym nie wyobrażam sobie, ze Franula wytrzymałby bez aparatów słuchowych 1 minutę. Poszliśmy kupić buciki Franiowi. Krasnal - siła spokoju:) Bawił się przy stoliku, był spokojny, nie wyprowadzał go z równowagi szum wokół nas, nie zrzucał aparatów.. A oto dowód:

Trochę chaotyczny ten mój wpis, ale to wszystko ze szczęścia:)