Ostatni dzień starego roku

Spacerek z Najlepszą Siostrą Na Świecie:)

Siedzi we mnie ciągle smutek i żal ogromny po śmierci Maciusia, trudno pisać cokolwiek. 
Patrzę na Frania i kolejny raz dochodzi do mnie, jak ogromnie dużo szczęścia mieliśmy...

Nie wiem czy Franek czuje moje/nasze emocje, ale jest dzisiaj taki....yh....morze cierpliwości to za mało.

Poszliśmy dziś na spacer. Franula do tej pory bardzo bał się śniegu (generalnie trudno akceptuje wszelkie nowości). Dzisiaj wreszcie pierwszy raz chodził po śniegu z radością! Było to też dla niego dobre ćwiczenie na równowagę. Kilka zimowych zajęcy złapanych:)
Franula pięknie się rozgaduje. Nowością jest tija z fonogestem jeszcze (do tej pory był tylko gest bez werbalizacji), dużo mówi już w sposób "mniej chiński". Ostatnio przeglądał się w lustrze, robił sobie pa-pa i...mówił pa-pa. Całował swe odbicie w lustrze i przemawiał doń ge-ge-da-da itd. 
Na pytanie: Jak się nazywają Teletubisie? Odpowiada: - Poooo. Zawsze przy tym najpierw przykłada dłoń do ust, potem powoli ja odsuwa i mówi Poooo. Właściwie to nie wiem dlaczego tak robi. Może coś na bajce podpatrzył? Na pozostałe imiona musimy jeszcze poczekać.
Gdy pokażemy mu karty do ćwiczeń pięknie naśladuje głoski. Umie już m.in. powiedzieć jak dziecko robi siusiu (siiii) i kupkę (yyyy). W związku z tym postanowiliśmy dziś zrobić pewnie eksperyment - wyciągnęliśmy nocnik Natki. Powiem tak: TEORETYCZNIE Franula wie, do czego on służy, praktycznie jednak dzieciaki znalazły o wiele ciekawsze zastosowanie dla tego jakże użytecznego wynalazku. 
Miłego oglądania:)

Dzień kończy się nam spokojnie. Czekamy aż krasnal pójdzie spać, wtedy siądziemy sobie w trójkę, zjemy coś dobrego i obejrzymy jakiś film. A po północy spać, bo w nocy ciągle trzeba wstawać do Franuli.

Na koniec jeszcze kilka słów o naszych zaprzyjaźnionych wcześniaczkach. 
Michałek wyszedł przedwczoraj ze szpitala. Wreszcie! Dla całej rodziny był to ogromnie trudny czas. Mam nadzieję, że nigdy więcej nie przeżyją takiego horroru, że życie Michałka nigdy więcej już nie zawiśnie na włosku.. Michałek to "prawie-brat-bliźniak-Frania" - chłopcy są niewiarygodnie wręcz do siebie podobni - więc jest mi/nam szczególnie bliski.
Wiktorek zaś wkrótce też będzie wychodził do domu. Rodzice muszą się jeszcze tylko dobrze na ten powrót przygotować, bo maluszek jest ciągle tlenozależny. Przed nimi wreszcie wizja jako-takiej normalności..
Mam nadzieję, że rodzice Maciusia znajdą spokój i ukojenie w bólu po stracie dziecka.. Nie tylko oni zresztą, także rodzice Anielki i jej braciszka, Kubusia, Wojtusia i wszystkich innych wcześniaczków..


To tyle w tym roku.
I oby w 2012 nie zabrakło tych, których kochamy i tych, którzy kochają nas.
Udanego Sylwestra, kochani:)