Podsumowanie roku

Klocki - od 2 tygodni największa miłość Frania:)

Powolutku przychodzi czas na podsumowanie mijającego roku.

Był on łatwiejszy dla nas niż 2010 – Franuś ani razu nie wylądował w szpitalu, rok ten przyniósł nam pierwsze kroczki krasnala dwa miesiące temu, pierwsze MA-MA..tak niedawno... Myślę, że udało nam się także troszkę poukładać świat Natalki, że czuje się spokojniej, pewniej.. Ona kocha Frania miłością nie do opisania.. Każda jego hospitalizacja rok wcześniej, wyjazd na turnus kończył się u niej wpadaniem w wielką czarną dziurę.. To było bardzo trudne dla nas – z jednej strony chcieliśmy pomóc Franiowi, a z drugiej nie mogliśmy zapominać o Natalce, o tym, co ona przeżywa. Rok 2011 przyniósł nam troszkę normalności. Wyjazdów do lekarzy, na terapie jest nadal dość dużo, ale Franuś tak cudnie odpowiada na nasze wysiłki..

Końcówka tego roku była bardzo burzliwa, bo i badania słuchu, diagnostyka endokrynologiczna i hematologiczna, nasza obawa, czy uda nam się kupić aparaty słuchowe dla Frania a przy tym dalej finansować jego terapie, poszukiwania dobrej terapii słuchu a tu proszę.. Franiutek ma już swoje własne aparaty dzięki cudownym ludziom, endokrynologicznie jest już ustawiony, kwestie hematologiczne w toku, jedzie w styczniu na turnus pedagogiczno-logopedyczny, dzisiaj trwa zbiórka zamknięta we Wrocławiu (napiszę o tym później). Piękny jest koniec tego roku. Taki naprawdę dający nadzieję. Franuś niesamowicie wręcz ruszył z rozwojem od jakiegoś miesiąca. Widzimy jak zmienia się z dnia na dzień, jak się cudownie rozwija.. Wreszcie zaczął bawić się klockami, coraz ładniej się skupia, próbuje mówić, dzisiaj rano słuchając piosenki "choinko ma" wypowiedział takie śpiewne "u-u-u-u-u"... Znajoma lekarka napisała mi dziś, na owo ruszenie zbiegło się kilka czynników: przestał go irytować słuch, więc mógł się zając czymś innym, poza tym rehabilitacja przynosi efekty – wszystko razem zadziałało.

Gdy wracam myślami do pierwszych dni, potem miesięcy po narodzinach krasnala, widzę jak bardzo Franiu zmienił nasze życie, jak je przewartościował. Chciałabym, aby nasz blog dodał sił wszystkim rodzicom, którzy po urodzeniu się dziecka usłyszą od lekarzy, że...szanse niemal zerowe, że przecież i tak umrze lub będzie „rośliną” i wiele innych słów, których dziś już nawet nie chcę pamiętać.. Początek życia Frania, koszmarnie trudny i bolesny, siedzi głęboko we mnie. Tych słów i przeżyć nikt i nic nie wymaże mi z pamięci. Czasem mam ochotę wziąć Frania za rękę i pójść z nim do tych lekarzy, ale tak sobie myślę, że pewnych ludzi nic nie zmieni.. Empatii nie da się nauczyć.

To wszystko za nami. Teraz patrzymy tylko w przyszłość. Co dalej, jak dalej pomóc Franiowi.. Przed nami jeszcze kilka trudnych chwil, ale..wierzymy, że będzie dobrze. Nie może być inaczej.

Franuś nie jest sam. Ma nas i ogromne grono prawdziwych Przyjaciół.

Dziękujemy Wam, że jesteście z nami, że kibicujecie nam w walce o Frania i tak bardzo pomagacie.

Na koniec chciałabym umieścić kilka filmików z ostatniego tygodnia:)

Tak nam się syniu zmienia..

Najpierw najpiękniejsze słowo na świecie,  MA-MA

Rozmowy z Franiem

Franuś pokazuje jak ćwiczy

Franuś rysuje

i układa klocki

Kolory są ciągle abstrakcją, ale ponoć to nie jest najmocniejsza strona mężczyzn:)

(układanka Colorino jest rewelacyjna na ćwiczenia małych rączek)

A na koniec...przygotowania do Sylwestra:)