Turnusowo

Chodzenie po folii proste? Nic z tego. Ale dzięki ukochanym bańkom wykonalne - terapia polisensoryczna

Za każdym razem, gdy jadę z Franiem na turnus, słyszę przynajmniej kilka razy: - Udanego wypoczynku/ - No to wypocznij sobie. Zawsze odpowiadam tylko: - Dziękuję. Za każdym razem liczę, że może akurat tym razem uda się, może jednak jakimś cudem ten wypoczynek będzie w tle? Także tym razem o wypoczynku mowy być nie może. Turnus to nie plaża czy wczasy dla dziecka i opiekuna. Dziecko ciężko pracuje podczas terapii, pracuje nad tym, co sprawia mu największą trudność. Jasne więc jest, że jest to dla niego prawdziwa harówka. Rodzic musi się „tylko” opiekować dzieckiem i uczyć nowych elementów terapii.

Franiu pierwszy raz dał radę dotknąć farb

Za nami trzeci, bardzo trudny dzień turnusu. Co jest problemem Franka? Chociażby zaburzona percepcja przestrzeni. To powoduje, że wejście do każdego dużego pomieszczenia (np. hol hotelowy, basen) wywołuje u niego ataki strachu objawiające się płaczem i wymiotami. Stołówka i normalny posiłek? Nie u nas. Na stołówce jest dużo osób, każda z nich jest źródłem dźwięków, dzieci często krzyczą.. Dzisiejszej kolacji już nawet nie chce opisywać. W każdym razie chyba od jutra będziemy musieli spożywać wszystkie posiłki w pokoju.

Dotknąć ryż jest bardzo trudno, ale łatwiej, gdy są w nim klocki.

Ile można? No tak, sama powtarzam dziesiątki razy że można wiele i długo. Ale w którymś momencie każdy z nas dochodzi do granicy. Dwukrotnie już w czasie tego turnusu miałam ochotę wracać do domu... To głupie, wiem, bo to przecież i tak niczego by nie zmieni. Nie mogę przecież uciekać przed problemami Frania, zamknąć go w czterech ścianach, bo..tak najwygodniej.. Chciałabym aby kiedyś nie tylko biegał za piłką, lecz także by nie zakrywał uszu rękoma, gdy koledzy będą ze śmiechem i pokrzykiwaniem za tą piłką biegali, by nie bał się wejść na basen, by poszedł do dyskoteki...

Wszyscy tutaj bardzo się starają pomóc, ułatwić Franiowi funkcjonowanie, zminimalizowac jego stres.. Podczas zajęć na basenie na przykład nie ma żadnych innych osób, żeby usunąć dodatkowe bodźce dźwiękowe. Podczas ostatniego turnusu udało się na tyle oswoić małego z wodą i przestrzenią, że na ostatniej terapii naprawdę z radością pluskał się w wodzie. Cała praca poszła na marne, bo na miejscu nie chodzimy na basen. Tak, przydałoby się.. Musimy też pomyśleć o dobrej terapii SI. Nie wiem jeszcze jak to wszystko rozplanować. Myślę, że ten turnus bardzo dokładnie pokaże obszary, z funkcjonowaniem w których krasnal ma największe problemy. Zalecenia poturnusowe na pewno pomogą nam jakos sensownie ustalić, co dalej, którą drogą pojść

Trampolina to też problem, ale gdy są na niej ukochane klocki jest łatwiej. I tak dzięki ulubionym zabawkom cudowna pani Marta od SI i terapii polisensorycznej krok po kroku przełamuje obawy Frania

Przyznam szczerze, że sądziłam, że problemy ruchowe będą największym wyzwaniem dla nas. Ale to chyba w sumie „pikuś” przy problemach "niefizycznych". Kiedyś usłyszałam, że w miarę dojrzewania franiowego mózgu okaże się tak naprawdę, jakie są uszkodzenia. Wygląda na to, ze przed nami jeszcze ogrom pracy. Szefowa turnusu powiedziała mi wczoraj: Maaaamo, to, co za Wami, to była prawdziwa walka, teraz już nie będzie tak trudno.

Oby.

Żeby jednak ten wpis nie był taki posępny, dopiszę, że pani rehabilitantka pracująca z Franiem powiedziała, że gdyby nie przeczytała papierów Frania w życiu by nie powiedziała, że mały ma za sobą taką przeszłość. Pani neurologopedka pracująca z krasnalem stwierdziła  z kolei, że w porównaniu do lipca mały zrobił ogromne postępy. To cieszy bardzo.

Jutro rano Franiu zaczyna dzień od rehabilitacji ruchowej, potem mamy czytanie metodą symultaniczno-sekwencyjną, następnie zajęcia neurologopedyczne. Po obiedzie terapia ręki, stymulacja polisensoryczna a na zakończenie dnia zajęcia logorytmiczne w malutkiej grupce dzieci. W piątek z kolei z rana neurologopedia, SI i wczesne wspieranie rozwoju dziecka. Po obiedzie tylko Weronika Sherborn.

Mam nadzieję, że damy rade. Oboje.

Dzisiaj Franiu po raz pierwszy w swoim życiu dal mi znać, że nie chce jechać wózkiem, lecz iść na nogach (trochę trwało zanim się dogadaliśmy). Szedł dobre 10 minut!!

Ps. Siedzę sobie przy recepcji pisząc tego posta a w tle śpiewa Paweł Kukiz "Jest taki dzień/I każdy tak ma /Że czasem jest źle /Że jakoś nie tak ". Po dzisiejszym dniu baaaardzo mi było trzeba takich słów:)


Ps 2: Kochani!! Ogromnie dziekuje za wszystkie głosy na naszego bloga. Jesteśmy naprawdę ogromnie wzruszeni