Bezcenne

Pierwsza przedszkolna praca plastyczna Franuli
(!!!!)

Pierwszy tydzień przedszkola za nami - tydzień pełen oczekiwania (jak będzie?), niepokoju (czy da radę?), radości (dał radę!!), zaskoczeń (łyżwy!!!), wzruszeń (nasz - dooobra, mamuni - maleńki synek idzie sam w świat), euforii (pierwsza przedszkolna praca plastyczna Frania!) i....ulgi. 
Ulgi nie do opisania.

Wyjścia z przedszkola:
- poniedziałek - bierny opór,
- wtorek - opór czynny,
- środa - opór zwerbalizowany,
- czwartek - opór dramatycznie zwerbalizowany - odbierał tata, uff..;-),
- piątek - oporu brak, krasnalek zmęczony - trochę dużo wrażeń jak na takiego małego krasnala.

Bezcenne chwile.


***
W czwartek Franulek miał zajęcia z panią Patrycją, psycholog z Fundacji Dom. Już w połowie września poprosiła nas o skontaktowanie z panią Moniką, terapeutką prowadzącą Francika w Prodeste, aby ustalić wspólny front działań psychologicznych. Umknęło nam to z powodu hospitalizacji Francika, potem choroby p. Patrycji. Teraz czas nadrobić zaległości.
Na najbliższą środę rano jesteśmy umówieni z panią Moniką na odbiór rediagnozy funkcjonalnej. Mam nadzieję, że informacje w niej zawarte poniosą nasze morale - potrzeba nam tego bardzo - i że dadzą siłę i wiarę niezbędną do pokonania kolejnego zakrętu.
Z takim wsparciem damy radę. 
Mimo wszystko.
Dla Francika.


***
Od dawna wiedzieliśmy, że kluczem do zdobywania przez krasnalka kolejnych szczytów jest MOTYWACJA. 
Tata Frania odkrył dziś sposób na krasnala - co zrobić, żeby Franula jadł zupę mleczną łyżeczką a nie wyławiał płatki palcami, by następnie wypić mleczko prosto z miseczki.
Franio musi być koparką!! A łyżeczka łyżką koparki!!
Jakie to...proste;-) 
Mama tłumaczyła, że nie wypada, że normy społeczne (się naczytałam) - syn z politowaniem na mamę spoglądał i dalej wyławiał płatki z mleka paluszkami. 
Ech, co ja wiem o koparkach..;-)
Brawa dla taty!