Przedszkolak!!

07. października 2013 r - pierwsze 2,5 godziny Frania w przedszkolu!:)
A dzisiaj tak Franio opowiadał o przedszkolnych wrażeniach:

Pisałam tutaj swojego czasu o początku naszej przedszkolnej drogi - dlaczego nie przedszkole specjalne (bo brak upośledzenia umysłowego), dlaczego nie integracyjne (bo bardzo duże grupy) i o poszukiwaniach przedszkola wśród przedszkoli niepublicznych. Dlaczego niepublicznych? Za każdym dzieckiem z orzeczeniem o kształceniu specjalnym idzie subwencja oświatowa, przy czym przedszkola niepubliczne muszą otrzymać ją w całości, w przeciwieństwie do przedszkoli publicznych (za subwencję przeznaczona dla przedszkola publicznego gmina może np wymienić okna w urzędzie). 
Franio ma niepełnosprawność sprzężoną, więc idzie za nim najwyższa możliwa subwencja. Z tych środków przedszkole powinno zapewnić dziecku całą niezbędną pomoc zapisaną w orzeczeniu o kształceniu specjalnym - taka jest przynajmniej teoria, w rzeczywistości wszystko zależy od ludzi. 
Pisałam tutaj o telefonie z jednego z przedszkoli, gdzie p. dyrektor pytała czy Franio może do przedszkola przyjść już, bo ona ma zaległości w czynszu (ach, ta subwencja) i super by było, gdybym jeszcze przyprowadziła inne dzieci z autyzmem. Na to wszystko dzisiaj spuszczamy już kurtynę milczenia.
Szukaliśmy więc przedszkola niepublicznego, by miało ono środki na opłacenie nauczyciela wspierającego, zakupu niezbędnych pomocy i zapewnienie Franiowi koniecznego wsparcia.
Koniec końców trafiliśmy do ostatniego przedszkola na naszej liście - Przedszkola TAK. 
W lipcu następująco relacjonowałam na blogu wizytę w przedszkolu:

"Pojechałam nie umawiając się wcześniej na rozmowę z dyrekcją. Skutek był taki, że dyrekcji nie było. Rozmawiałam więc z jedną z pań przedszkolanek, której przekazałam formularz zgłoszenia Frania do przedszkola wraz z  pierwszymi dwiema stronami orzeczenia o kształceniu specjalnym. Powiedziałam, żeby nie bali się zapisów w dokumentacji, bo Franio jest fajnym dzieckiem, dobrze wyprowadzonym terapeutycznie itd. itd. Gadałam jak nakręcona matka-desperatka z błaganiem w oczach;) Po kilku dniach zadzwoniłam ponownie (przez moje wyjazdy do pracy byłam bardzo słabo dyspozycyjna) i tym razem udało mi się porozmawiać z panią dyrektor. W pierwszych zdaniach rozmowy usłyszałam coś, czego jeszcze w żadnym przedszkolu wcześniej nie słyszałam: że pani dyrektor NIE BOI SIĘ Frania i że trzeba wybrać dla krasnala najlepszą drogę, bo tu chodzi tylko o jego dobro. [...] Wtedy wiedziałam już (po doświadczeniach z innymi przedszkolami), że albo to przedszkole, albo żadne inne.
Umówiłam się z panią dyrektor na spotkanie. Przyszła na nie także pani z administracji, która w pierwszym zdaniu powiedziała mi, ile pieniędzy przedszkole będzie otrzymywało z subwencji i wraz z panią dyrektor wyraziła nadzieję, że będziemy chcieli, aby Franio miał nauczyciela wspierającego (!). Oczywiście! Tylko pod tym warunkiem oddamy krasnala do przedszkola. "

Na tym etapie byliśmy w lipcu. 
Wtedy spytaliśmy Martynę i Ewę, które przychodziły do nas od stycznia 2013 r. jako wolontariuszki Fundacji Prodeste, czy chciałaby być na zmianę nauczycielkami wspierającymi Frania. Po konsultacji z Fundacją odpowiedź brzmiała tak (!!). Dyrekcja przedszkola złożyła wszystkie niezbędne dokumenty w wydziale oświaty i...gdzieś około sierpnia okazało się, że mamy problem Huston. Dziewczyny mimo skończenia studiów pedagogicznych I stopnia nie miały uprawnień pedagogicznych! Po studiach II stopnia także nie! Brawa dla układających siatkę zajęć! Taki to kolejny cud - pedagog bez uprawnień pedagogicznych. Cuda panie. Martyna i Ewa w te pędy zapisały się na studia podyplomowe, ale i to okazało się za mało.
Sprawa musiała oprzeć się o Kuratiorium Opolskie. 
Przyznam, że w pewnym momencie straciliśmy nadzieję, że wszystko się uda. Nie wyobrażaliśmy sobie, że Franio pójdzie do przedszkola i nie będzie z nim naszych (cudownych, kochanych, najlepszych na świecie) dziewczyn! W tym obszarze okazaliśmy się być chyba bardziej autystyczni niż krasnal;-)
W ubiegłym tygodniu we wtorek odebrałam telefon od pani dyrektor przedszkola. Kurator Opolski wyraził zgodę na zatrudnienie dziewczyn w charakterze nauczycielek wspierających Frania !!!!!!!!!!!!! 
Po co ta cała zadyma? Żeby dziewczyny mogły być finansowane z subwencji, muszą być zatrudnione na stanowisku nauczyciela wspierającego, żeby to z kolei było możliwe, muszą mieć uprawnienia pedagogiczne. "Niby" je mają - skończyły studia I stopnia z zakresu pedagogiki, w tym roku bronią się na studiach II stopnia (oligofenopedagogika), ale, jak się jednak okazało, ani studia I ani II stopnia nie dają im uprawnień pedagogicznych. To jest dopiero ... ehm... niespodzianka.
Ewa i Martyna będą się zmieniały co tydzień (ze względu na studia), już niedługo (nie pamiętam dokładnie, kiedy) cała kadra przedszkolna wraz z dziewczynami weźmie udział w szkoleniu organizowanym przez Prodeste, zaś jutro my ruszamy z naszym kursem języka migowego! (O kursie napiszę innym razem).

I tak oto po 7 miesiącach od wizyty w pierwszym przedszkolu dotarliśmy do happy endu. To był prawdziwy przedszkolny bieg długodystansowy, w dodatku z przeszkodami.

A jak Franio? Franio nie może się doczekać wyjścia do przedszkola, zostaje tam bez problemu, jedynym problemem jest jedzenie, ale to też już inna bajka.

Na koniec chciałabym serdecznie podziękować za wsparcie, ogromną pomoc, cierpliwość (w odczytywaniu moich spanikowanych maili i wysłuchiwaniu owej paniki na żywo i przez telefon) pani Dyrektor Przedszkola TAK, pani Beacie Kasprzyk z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Opolu, 'wujkowi Radkowi', czyli Radkowi Rogozińskiemu, p. Joannie Ławickiej z Prodeste i Wam za trzymanie kciuków przez te miesiące.
Udało się. 
Franek jest przedszkolakiem.
Ufffff.


Ps. A jutro o 9.30 Franio idzie z przedszkolakami na łyżwy!!! Gdy we wrześniu pani Dyrektor zapytała mnie, czy Franio będzie uczestniczył w tych zajęciach, odpowiedziałam asekuracyjnie, że nieeeee, bo pewnie motorycznie nie da rady itd. Gdy to powtórzyłam 'wujkowi Radkowi', to ... ehm ... mówiąc wprost, niemal zabił mnie śmiechem:) Taaaa.... wobec takiego mocnego merytorycznie argumentu zmuszona byłam się poddać;-)
Mam nadzieję, że jutro Franula wyjdzie z dziećmi z przedszkola (dziś nie chciał) i że jak wyjdzie, to i wejdzie na lodowisko. Zobaczymy;-)
Powolutku, damy Franiowi na wszystko tyle czasu, ile będzie potrzebował.


EDIT:
Zapomniałam dopisać - przez ekscytację związaną z pierwszym dniem w przedszkolu KOMPLETNIE zapomnieliśmy o ćwiczeniach z 'wujkiem Radkiem'!!!:) Masakra:) Niniejszym publicznie się kajamy;-)

***

Wszystkim zmagającym się z problemem dostępności do edukacji dla uczniów niepełnosprawnych polecamy stronę wszystkojasne.