Druga strona rewolucji

Zostawianie na stacji paliw znaczącej części
wypłaty ma też swoje jasne strony...;-)

Rewolucja trwała osiem miesięcy. Wiem, że to nie jest może jakoś bardzo długo, ale dla nas, uwierzcie, to było baaaardzo długo. Na długi czas mamy dość rewolucyjnego życia.
Zanim w pełni zaczniemy odczuwać wszystkie plusy zmian, musimy mocno odczuć minusy. Chyba taka reguła, co? Największym jest zmęczenie. Naprawdę duże. Powiem Wam, że nie brałam pod uwagę tego, jak można się czuć po takim maratonie stresu. 

Przyznam szczerze, że mocno w kość dają mi też dojazdy do pracy. Niby z każdym wyjazdem droga wydaje się być krótsza, ale też każda kolejna rozłąka jest cięższa. A i ja po iluś już sytuacjach na drodze z serii "na grubość lakieru" zaczynam mieć schizy czy wrócę jeszcze do domu. Jestem strasznie zmęczona. Naprawdę. I łamię się, czy jechać w piątek na drugi stopień Makatonu.. Nawet hotelu jeszcze nie zamówiłam. Wiem, że powinnam, że trzeba, ale... Natalka w tę sobotę ma uroczyste wręczenie indeksów i pierwszy wykład na Dziecięcej Politechnice Opolskiej. No i znowu ma mnie nie być?.. Znając życie pojadę. Moje poczucie obowiązku nie da mi spokojnie spać w nocy, jeśli odpuszczę sobie to szkolenie..

Ale dość o tym. Dziś był cudny dzień z Franiutkiem. W ogóle krasnalek ma ostatnio fajny czas - jest kontaktowy, gadatliwy, mało krzyczy, płacze, tuli się.. No taki słodziak, że żywcem można zjeść kurdupelka:)
I rozmawiamy o przyszłości już! Franio zastanawia się nad zostaniem lekarzem lub strażakiem lub policjantem:) Posłuchajcie zresztą:)

Ps. Franiowy Tata uświadomił mnie, ze takie tuptanie nóżkami jak na pierwszym filmiku oznacza 'przejście dla pieszych'.