Z życia Rewolucjonisty

Witam w moich skromnych progach.
Oto Pałac Rewolucjonisty...;-)

Zakup pałacu do Rewolucjonisty zdominował ostatnio nasze życie i jakoś poczynania rzeczonego zeszły na drugi plan. Niedobrze.
Postaram się opisać wydarzenia ostatnich dni, choć szczerze mówiąc czuję, że wena ma w Opolu została - ciut ponad 200 km ode mnie. 
Proszę więc o wyrozumiałość.

Franio w raju czyli
plac zabaw przy naszym bloku:)

Środa - gorąca linia z Warszawą. Poprosiłam o ustalenie terminu hospitalizacji Frania na pierwszą połowę lutego. Wtedy mam wolne i będę mogła bez stresu położyć się z Franiem na neurologii. Pod koniec listopada  dostaniemy dokładną datę przyjęcia do szpitala. Mam nadzieję, że badania które tam zostaną wykonane dadzą ostateczną odpowiedź na to, czy Francik ma małe napady czy też nie. Myślę, że nasza dr neurolog (która jest jednocześnie ordynatorem oddziału neurologicznego) zrobi krasnalkowi wszystkie niezbędne badania.
Godz. 13 - WWR. Oj, będzie reklamacja.. Narazie jeszcze nic nie piszę, musimy podziałać. Po załatwieniu sprawy dam znać.

Dooobra już wejdę do tego tunelu,
ale tylko z autkami..

Czwartek - Francik poszedł z tatą na SI. Dobrze, że na zajęciach z Francikiem było dwóch Radków - ostoje spokoju:) I tu odnotowaliśmy pierwszy sukces - tylko pierwsze 15 minut płaczu, potem krasnal nawet wszedł na materac:) Założenie butów pomogło! Teraz pytanie za 100 punktów: co krasnalowi nie pasuje w podłodze sali SI. Wygląda na to, ze jasnoszare kropki.. 
Mam nadzieję, że obuwie pomoże na tyle, ze pan Radek będzie mógł już prowadzić normalne zajęcia z Franiem.
Po SI Krasnal odmówił wejścia do autobusu, więc chłopaki wracali do domu...2 godziny piechotą:) Pan Radek jak się o tym dowiedział, złapał się za głowę i stwierdził tylko:
- Ma kondychę chłopak.
3 lata fitnessu robią w końcu swoje;-)

Autka, pociągi..byle kółka były

Piątek - wiaaadomo:) Ale przed wiadomo była pierwsza terapia krasnala i Antka w Prodeste!:) Obaj przyszli w pełnej obstawie - z tatą i mamą:) Śmiać mi się chciało, gdy zza winkla wyłoniła się silna załoga Dżi w osobach dwóch pań terapeutek i dwóch pań do pomocy (praktykantek?). Cztery osoby dla dwóch kurdupelków:) Francik początkowo stwierdził, ze mu taki układ nie pasi, bo:
- nie ma cioci Eweliny,
- on chce być z mamą,
- nie chce wchodzić do sali zaproponowanej przez ciocie.
Antek tez nie chciał. Więc zajęcia odbyły się na korytarzu. Rodzice zostali wyproszeni do innego pomieszczania i to było super - przez pół godziny gadaliśmy i śmialiśmy się siedząc na podłodze, od czasu do czasu nasłuchując ino odgłosów z korytarza. Więcej takiego luzu proszę:)

Czapki z głów!
Prodeste jest najlepsze:)
(w tle mamy rozmawiają)

Pół godziny szybko minęło. Franek zadowolony, w czapce z papieru na głowie, łapki opieczętowane pieczątka szefa Prodeste:) Pierwsze koty za płoty. Jutro kolejne spotkanie chłopaków.
A w nadchodzącym tygodniu, w piątek, pierwsza wizyta u pani neurologopedki.  

Z jedzeniem nadal duuuży problem. Doszło do tego, że wczoraj Franio zjadł 1 kromkę chleba na śniadanie, drugiego śniadania odmówił, obiad to 1 ziemniak, kolacja - serek. Koniec. Dziś coś drgnęło. Krasnal zjadł obiad!! 3/4 kotleta mielonego i kawałek ziemniaka! Wszystko wskazuje na to, że nasze przeprowadzki i zmiany tak zaostrzyły problem. 
Już niedługo, synek, i skończą się zmiany.


Ps. Żebyście Wy widzieli minę Natki w piątek po powrocie ze szkoły, gdy powiedzieliśmy jej "Udało się, córcia". Radość i podskoki:)