Super sobota:)

Ale fajna ta Emilka:)

Miałam dziś napisać o terapiach Frania, ale będzie o czymś innym - o spotkaniu z fantastycznymi ludźmi. 
Na dziś zaplanowaliśmy sobie tort z okazji urodzin Natki miesiąc temu i jej dzisiejszych imienin oraz szampana, którego dostaliśmy tuż przed wyprowadzką od sąsiadki, cioci Moniki, z nakazem wypicia już na naszym opolskim kawałku podłogi. Nie chcieliśmy świętować sami, więc zaprosiliśmy Emilkę z rodzicami, z którymi znaliśmy się do dziś tylko wirtualnie. 

Ale fajny ten Franek..

Szczerze powiedziawszy baliśmy się trochę tego spotkania, bo do tej pory wizyty obcych ludzi z dzieckiem/dziećmi kończyły się katastrofą (płacz, krzyki Frania, jego ucieczka, goście spłoszeni szybko się wycofywali; nikt nas praktycznie od roku nie odwiedził). A tu proszę! Emilka powaliła Frania na kolana! Ta piękna blondyneczka, chora na nieuleczalną mukowiscydozę, zawładnęła sercem syna mego.
Faktem jest, że rodzice poinstruowali malutką, że ma nie krzyczeć, my Frania przygotowywaliśmy na wizytę zgodnie z zaleceniami z Prodeste, ale na bank zadziałał przede wszystkim czar Emilki:)

Rany, jak było fajnie i tak NORMALNIE. Okazało się, że dzieciaczki maja wspólną panią doktor w Karpackim Centrum Pulmonologii i Alergologii:)

Przed południem wybrałam się z Natką na babski wypad na ciacho, potem poszłyśmy z krasnalkiem na spacer. To był naprawdę fantastyczny dzień. Krasnal był taki wesoły, spokojny, zresztą już wczoraj franiowa terapeutka w Prodeste, p. Ewelina, była taaaka zdziwiona fantastyczną formą krasnala. On chyba czuje, chyba już wie, że ... wylądowaliśmy. Koniec szarpaniny.
Oby więcej takich dni:)