Konkursowo

Milion Franiowych uśmiechów
za to, że jesteście:)

Za "chwilę" konkurs się skończy a ja w końcu nie napiszę tego, co próbuję napisać od miesiąca. Co mnie wreszcie zmobilizowało? Mail, który otrzymali wszyscy uczestnicy konkursu od Organizatorów.
Ja się na komputerowo-internetowych sprawach związanych z, że tak powiem, multiplikowaniem ajpi nie wyznaję, więc się nie wypowiadam. Kropka.
MUSZĘ jednak wreszcie w osobnym wpisie podziękować Wam, że codziennie od dwóch miesięcy oddajecie głosy na nasz blog. 

Bardzo, bardzo wam dziękujemy a Francik przesyła w podziękowaniu najpiękniejsze uśmiechy:)

Ten konkurs jest fantastyczną inicjatywą. Przede wszystkim cieszę się, że coraz więcej i głośniej mówi się o dzieciach z różnymi problemami zdrowotnymi i niepełnosprawnością. Dla mnie osobiście konkurs ten ma niejako dwa wymiary: pierwszy dla rodzin dzieci/osób niepełnosprawnych, drugi dla osób spoza tego środowiska.

Przy okazji tego projektu poznałam fantastyczne rodziny i bardzo dzielne dzieciaczki. Z kilkorgiem z nich wymieniłam się doświadczeniami, porozmawiałam o sprawach wesołych i smutnych. Jeśli do tej pory nie zajrzeliście jeszcze do innych blogów biorących udział w konkursie, to zróbcie to. Poznacie  wyjątkowe dzieci i rodziców, którzy mimo choroby i wielu trosk codziennie wyrywają ile się da normalności i radości z ich trudnego życia i zawzięcie walczą o jego lepszą jakość. 
Gdy miesiąc temu lekarz przekazał mi diagnozę Frania,  wróciłam do "domu" i w pierwszym odruchu wyszukałam na liście konkursowej blogi dzieci z autyzmem. Ich rodzice sami też odezwali się do mnie za słowami wsparcia, za co jestem im ogromnie wdzięczna. Myślę, że co jakiś czas będę wracać do ich słów. Któregoś dnia po diagnozie zajrzałam do "Jaszczurków", którym z całych sił kibicuję, obejrzałam kolejny raz reportaż o chłopcach i puknęłam się w głowę. Bo czym jest autyzm i inne problemy Frania w porównaniu z problemami chłopców? Niczym...

A mama się bała, że Franio w mieście
sobie kijaszka
na spacerku nie znajdzie;-)

Jeśli i do nas zajrzy osoba, która nigdy wcześniej nie miała kontaktu z problemem wcześniactwa i całym pakietem obciążeń z niego wynikających, jeśli zrozumie, że nie oznacza ono tylko "urodził się mniejszy niż zazwyczaj człowieczek, podrośnie i będzie dobrze" (jak to często czyta się w gazetach), spojrzy inaczej na dzieci takie jak Franek, zrozumie jak ogromna praca maluchów kryje się za każdym najbanalniejszym sukcesikiem, zobaczy jak ważne jest wsparcie i pomoc innych ludzi i że warto jest pomagać, to ja będę szczęśliwa. Naprawdę. 
Dla mnie o to właśnie chodzi w tym konkursie.