Chojnik zdobyty!

Postanowiliśmy ten weekend spędzić maksymalnie aktywnie. Jest dla nas szczególny, więc i trochę szaleństwa nie zaszkodzi:) 
Pierwszy bardzo aktywnie rozpoczął dzień Franio - od rehabilitacji z kochaną ciocią Natalią. Po rehabilitacji ucięłam sobie dłuższą pogawędkę z Natalią, ale o tym napiszę kiedy indziej. Dziś będzie TYLKO o przyjemnych sprawach. 
Po drugim śniadanku wsiedliśmy do srebrnej strzały i pognaliśmy do Sobieszowa. Cel - Chojnik. Natalka też zdobywała ten zamek pierwszy raz w wieku trzech lat, więc rodzinnej tradycji stało się zadość. 

Już chłopaki są prawie na miejscu:) Do zamku Franula wszedł na własnych nóżkach!:)

Lody - nagroda dla dziudziulków:)

Krasnal był baaaaaardzo dzielny, Franiowy tata zresztą też:) Połowę drogi Franiutek przeszedł na własnych nóżkach, troszkę tylko na rękach mamy a cała reszta na barana u taty:) Natalki nie miał kto nieść - tata wprawdzie proponował, żeby sobie jakiegoś barana znalazła, ale coś posucha na trasie była;-) 
Było faaaaaaaajosko:) Sytuacji trudnych ino kilka, ale o tym ciiii. Było fajnie i tyle.


W trakcie schodzenia w dół zdałam sobie sprawę z tego, ze krasnal przecież chodzi od niecałych 9 miesięcy!! Bardzo, bardzo dzielny był kurdupelek.

Na trasie każda tablica musiała zostać poklepana:)

Po zejściu do auta sądziliśmy, że dziudziulki od razu padną. Nic z tego. Wróciliśmy do domu i...zgadnijcie kto z całej czwórki zaliczył odlot? No kto? Najsłabsze (czytaj: najstarsze) ogniwo - mamunia:)


Ps. Nie wiem jednak czy jutro damy radę wybrać się na Samotnię. To chyba jest jednak zbyt ambitny cel. Musimy pomyśleć nad jakąś emerycką trasą:)

Nigdy jeszcze kanapki nie znikały w takim tempie:) 

Nagroda specjalna dla super piechura - babeczka czekoladowa na ostatnim postoju

Najcudowniejszy  na świecie prezent od życia - Natka i Franio. 
Glizdeczka i  krasnalek:)

Ostatnie metry trasy i..siły już brak w małych nóżkach