Franiowe i Natalkowe oczka

Okularnicy:)

Wróciliśmy niedawno z Wrocławia od pani doktor okulistki. Franiutek był bardzo, bardzo dzielny, choć niestety łatwo nie było. Natulka tez była dzielna - w jej przypadku było łatwiej. Bilans dzisiejszej wizyty to kolejna okularnica w rodzinie - Natalka. Od razu po wizycie pojechaliśmy do optyka - okulary były zrobione w ciągu pół godziny. Efekt widać na zdjęciu obok:) Natalka z zadowoleniem stwierdziła, że od razu wygląda doroślej. Niestety..moja maleńka córeczka;-)

Naprawdę, mamo, masz siłę odmówić mi jeszcze jednego maciupenielkiego kawalątka czekolady?.... Takiego najmniejszego na świecie?.... Taki dzielny byłem u pani doktor przecież... 

A co u Frania - to, co dla nas najważniejsze, czyli nerw wzrokowy i siatkówka są absolutnie w porządku! Mało tego, okazało się, ze Franula widzi także obrazy trójwymiarowe, co jest najwyższą szkołą jazdy - słowa pani dr:) Żeby nie było aż tak różowo, to niestety okazało się, że u krasnalka zaczyna się proces dość typowy dla dzieci po laserowym przyklejeniu siatkówki - zaczyna mu narastać wada minusowa. 16 miesięcy temu Franuś miał w obu oczkach +0,75, w tej chwili maluszek ma -1 i -0,25. Pani doktor stwierdziła, że narazie będziemy obserwować rozwój sytuacji, krasnal okularów jeszcze nie dostaje, bo w tej chwili nie są mu one potrzebne (i chwała Bogu, bo aparaty słuchowe + okulary...nie wiem jak to by było trzeba rozwiązać technicznie). Doktor stwierdziła jednak, że Franuli przydałaby się rehabilitacja wzroku, żebyśmy o tym pomyśleli. Hm...w tej chwili to możemy tylko myśleć:( Powiedziałam pani dr, że planujemy się przenieść z Franem do Opola - pierwsza reakcja dr była: Boże, z tak pięknego miejsca??, a zaraz potem dodała, że nas rozumie, że czasem trzeba podejmować trudne decyzje. Doktor powiedziała, że ma wiele dzieci z Opola jako pacjentów, że jest tam fantastyczne przedszkole integracyjne, w którym jest rewelacyjna rehabilitacja wzroku. 
No super, super..hm.. Pozostaje nam tylko czekać i wierzyć, że się uda z chałupką..

A jak dobrze ułożę puzzelki?....:)

A z tą czekoladką, to nie wiem, synu... Przecież ja jestem groźną matką, nie mogę dać się manipulować takiemu małemu, kochanemu, słodkiemu, uśmiechniętemu szkrabikowi jak ty, prawda?..
Noooo dobra, idę czegoś poszukać;-)






Ps. Kolejny wpis świadczący o dramatycznie labilnej psychice matki;-)