Gruba kreska

Tak wygląda prawdziwy
trzyletni mężczyzna o poranku;-)

Od dziś nie patrzymy wstecz, lecz już tylko do przodu. Jeszcze to, co za nami, troszkę się pociągnie – formalności jednak trwają jakoś czas. W ten weekend Franiowy tata jedzie przekazać dom jego nowym mieszkańcom. 
I już. 
Najważniejszy plan rewolucji będzie można uznać za zrealizowany. Czas się brać za kolejne punkty na liście.

Przed nami za kilka dni urodziny Natalki, więc musimy zacząć myśleć o torcie. Zanim jednak będziemy świętować urodziny Natki, czeka nas jutro rano wizyta u pulmonologa, w piątek terapia w Prodeste, w następnym tygodniu zaś diagnoza kliniczna. I jeszcze przed 1.XI Franiowe uszka muszą zaliczyć wizytę u otolaryngologa – tej obawiamy się najbardziej. Muszą one zostać fachowo oczyszczone. Wkładki silikonowe niestety powodują powstawanie korków woskowinowych w uszkach dzieci noszących aparaty słuchowe. Mam nadzieję, że dzięki radom mamy Zosi uda się zmiękczyć na tyle woskowinę, że usuwanie korków nie będzie dla krasnalka bardzo stresujące. Choroba, noo. Jeszcze to. Fatalny moment:(

Dzisiaj Franio pojechał autobusem z tatą na SI. Problem był w sumie tylko podczas postoju na przystankach – hałas otwieranych drzwi, ruch ludzi powodował, że Franiutek płakał. Uspokajał się dopiero w czasie jazdy. Mamy nadzieje, że krasnalek jakoś się przyzwyczai do autobusów.

Na początku zajęć krasnalek niestety także płakał:( Wydaje się, że już wiemy, gdzie jest problem, czy też raczej problemy dwa. Pierwszy zdaje się tkwić w... podłodze. Nie wiedzieć czemu Franio podczas SI nie chce zdejmować butów. Dopiero po ich założeniu uspokaja się, zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Coś mu w tej podłodze nie pasuje (kropki???). Drugi zaś to, jak pan Radek dzisiaj stwierdził, zdaje się polegać na tym, że Franio ma po prostu dość. Kurczę, mamy ogromną nadzieję, że cały nasz misternie uknuty opolski plan domowy uda się zrealizować i od grudnia będziemy u siebie. Franula musi móc się wreszcie wyciszyć..mieć swój kąt, swoje miejsca. Od wyprowadzki z naszego domu mały w ogóle nie chce ćwiczyć „w domu”. Wydaje nam się, że jest to właśnie problem miejsca, czy raczej zmian miejsca. Teraz trzymajcie proszę kciuki, żeby wszystko szło bez problemu i udało się nam zrealizować kolejną część naszego planu.

A tak wygląda prawdziwy
trzyletni mężczyzna w południe;-)

Czy już uwierzyliśmy? Chyba tak, ale tak naprawdę ciągle boimy się cieszyć. W każdym razie uwierzyliśmy na tyle, że bierzemy się na poważnie za poszukiwanie terapii logopedycznej dla krasnalka. Na subkonto w Fundacji zaczął spływać 1%! Serdecznie dziękujemy!! To nam dodało na tyle odwagi (finansowej), że w piątek damy ostateczną odpowiedź odnośnie zwiększenia ilości godzin terapii Frania w Prodeste.

Jakoś to wszystko chyba ogarniemy, co?

Oto co  prawdziwy trzyletni mężczyzna 
lubi najbardziej niezależnie od pory dnia: młotek i kamyki:)

Prawdziwy trzyletni mężczyzna po godz. 19:)
(uzupełnienie na wniosek Taty Julki)

Niezmiennie bardzo Wam dziękujemy za wszystkie głosy na blog Frania. Tak naprawdę, to aż nie wiem, co mam napisać... Ilość głosów oddawanych codziennie na krasnalka naprawdę bardzo nas wzrusza. 

Dziękujemy.