Franiowe stópki

Dziwne zabawki ma ta nowa ciocia...;-)

O 8 rano stawiliśmy się z Franiutkiem w gabinecie pani Małgorzaty Jury.
Najpierw p. Małgorzata chciała wykonać analizę chodu krasnala (wyniki zostaną przesłane nam mailem - opublikuję). Zdjęłam krasnalkowi buciki i postawiłam go na podłodze. Pani Małgorzata poprosiła, abym przeszła z Franiem przez gabinet.
Usłyszałam tylko westchnięcie i słowa:
- Stopy są fatalne.
Niestety wiemy to.
Pani Małgorzata podwinęła nogawki spodenek Frania i poprosiła, abym przeszła z małym jeszcze kilka razy przez gabinet. Po tym spacerku powiedziała tylko, że to, co zadziwia, to fakt, że problemy ze stopami nie przeszły dalej, na kolanka. Te są absolutnie w porządku. 
- Brawa dla rehabilitantów. To dowodzi, że Franula pracował i pracuje ze świetnymi fizjoterapeutami.
To też wiemy:)

Od samego patrzenia bolały nas stopy.
Kto (z nas dorosłych) tak potrafi?:)

W trakcie wizyty usłyszeliśmy jeszcze, że Franula jest w fantastycznym stanie, że jak na jego przejścia, to chyba nawet nie powinien być tak sprawny ruchowo i że jest naprawdę fantastycznie wyrehabilitowany.
Boże, jak sobie przypomnę wszystkie chwile zwątpienia, turnusy rehabilitacyjne w ciągu tych już prawie czterech lat życia Frania - ile to już razy mówiliśmy sobie, że nie mamy siły ćwiczyć z małym z domu. Ale rehabilitanci kontrolowali nas i stawiali do pionu, gdy było trzeba. 
A nie raz było trzeba;-) 
Te dzisiejsze słowa pani Małgorzaty były...hm..nawet nie wiem jak to opisać - po prostu miód na serce. A najlepszą nagrodą jest sam Franio, oczywiście.
Zawsze byliśmy wdzięczni i rehabilitantom i terapeutom Franuli. To, co przez te lata zrobili dla Frania, co nadal robią dla niego i naszej rodziny nie da się po prostu wyrazić słowami.

Franiowe wkładki - spód z włókna
węglowego, podklejone dwie
kulki sensoryczne, docelowo
będą trzy

Wracając do wizyty - po spacerku pani Małgorzata zbadała Frania. Pokazała nam bardzo, że tak powiem, wyraźnie, na czym polega wiotkość stawów krasnala, stwierdziła, ze w jednym stawie biodrowym jest przykurcz (też wiemy o tym), pokazała ćwiczenia, które musimy wykonywać w domu a następnie wybrała wkładki dla Franuli.
Niestety rozmiar wkładki jest dosłownie "na styk", pewnie będzie trzeba ją wymieniać za jakieś 2-3 miesiące. Wtedy trzeba będzie znowu kupić Franiowi buty. Pani Małgorzata dała nam namiar na stronę, na której przejrzymy wszystkie modele butów spełniające wymogi najlepszych fizjoterapeutów - czytaj: dobry but to taki, który goli-strzyże-zęby-rwie;-).
Widzieliście takie buty już? My jeszcze nie;-) Ale znajdziemy!:)
Pod wkładkę p. Małgorzata przykleiła dwie kulki stymulacyjne, docelowo będą trzy. Dostaliśmy dokładne instrukcje jak z nimi postępować, jak zmieniać pozycję jednej z nich itd.

Franiutek na zajęciach w Fundacji Dom

Franula po założeniu butów z wkładkami przestał chodzić - on zaczął biegać!!!!!!!!!!:) A pani Jura zrobiłam nam taaaki wykład na temat "Co robić, jeśli Franula odmówi chodzenia". Kolejny dowód na to, że Franek wymyka się standardom;-) 
Trochę młodym rzucało chwilami, ma problemy przy wchodzeniu  i schodzeniu ze schodów, ale to nie dziwi - w końcu jego ciało teraz zupełnie inaczej pracuje. Śmialiśmy się dzisiaj z zawkładkowanego Franka-cyborga-nie-do-zdarcia:)
Pani Małgorzata powiedziała, że z czasem trzeba będzie pomyśleć o miękkich ortezach (problemy z palcami u stóp) i że Franula będzie jednak musiał nosić buty powyżej kostki - jeszcze nie teraz, ale zapewne już w najbliższym czasie.
Ponieważ pewnie dostanę trochę maili z pytaniem o cenę wkładek i wizyty, odpowiadam już teraz - 280 zł.

Po wizycie u p. Jury pędem pogoniliśmy do Opola do Franiowego lekarza po skierowanie do szpitala na neurologię dziecięcą (dłuuuga opowieść, niedługo napiszę o tym), potem pognaliśmy z małym na zajęcia do Fundacji Dom (też napiszę w najbliższym tygodniu), około 12 wróciliśmy do domu, ja pognałam do pracy a Franio z tatą poleciał jeszcze o godz. 15 na terapię do Prodeste (też opiszę następnym razem).

Zaległości o opisywaniu wydarzeń z Franiowego życia mam straszne. Wszystko z powodu braku czasu i ilości owych wydarzeń.  Ciągle nie znalazłam sposobu na wydłużenie doby. Niestety;-)
Jutro zaczynamy dzień od wizyty u pani neurologopedki, potem Fundacja Dom. O godz. 12 przyjadą najlepsze na świecie wolontariuszki - ciocia Ewa i Martyna, by zająć się Franiem, a my z panem mężem ruszymy w miasto załatwić kilka zaległych spraw. 
Koniec na dziś:)

Ale była radość:)