II Opolski Piknik Wcześniaka

W sobotę wybraliśmy się całą familią na spotkanie, w jakim jeszcze nigdy nie braliśmy udziału - na piknik rodzin wcześniaczych.
Zastanawiałam się jak będzie - w końcu Franula nie urodził się w szpitalu opolskim, nie znaliśmy jeszcze nikogo ze środowiska tutejszego - ani szpitalnego ani nikogo z rodziców - nastawiliśmy się więc na wypad stricte rozrywkowy dla Frania. Tymczasem ledwie przyszliśmy, już wyłuskała nas z tłumu pani doktor, u której byliśmy we wtorek z Franciem. Porozmawialiśmy chwilę o Krasnalu, potem pani doktor jeszcze dwu czy trzykrotnie do nas podchodziła - naprawdę złoty człowiek.
Po jakimś czasie podeszła do mnie pewna mama mówiąc, że czyta naszego bloga. W trakcie spotkania jeszcze dwukrotnie to usłyszeliśmy. I tak dzięki temu blogowi zawarliśmy pierwsze znajomości:)
Pod koniec imprezy poznaliśmy młodych rodziców półrocznego słodziaka Kubusia, który po urodzeniu ważył tyle samo, co Franio i także dwa miesiące oddychał za niego respirator. Gdy spojrzałam na Kubusia trudno mi było sobie wyobrazić, że półroczny Franula był takim samym małym kurczakiem...

Najpiękniejsza i najbardziej wzruszająca rzecz, jaką usłyszałam od jednej z mam malutkiego bąbla brzmiała: Franio daje nadzieję.
To było naprawdę niesamowite.
Gdy zaczynałam pisać tego bloga nieśmiało myślałam sobie, że może trafią do nas rodzice dzieci przedwcześnie urodzonych, dzieci po bardzo trudnych przejściach, którzy potrzebują nadziei i jakiegoś napędu do działania, wiary, żeby nie zwariować ze strachu i bólu. To jedno zdanie było więc dla nas ogromnie ważne. I piękne.

W pewnym momencie Naczelny Wódz prowadzący piknik (spotkanie odbyło się pod hasłem "Każdy może zostać Indianinem") poprosił rodziców chcących zaangażować się w tworzące się stowarzyszenie wcześniak o przejście do sali wykładowej na krótkie spotkanie. Poszłam oczywiście i mam nadzieję, ze niedługo będę mogła napisać więcej o stowarzyszeniu.
A na razie cieszę się, że poznałam kilka fantastycznych rodzin, które niniejszym serdecznie pozdrawiamy:) 
Takie spotkania są po prostu BEZCENNE.

Franula kopał piłkę, bawił się autkami, okupował domek ogrodowy i - największa niespodzianka dla nas - przepięknie i bardzo uważnie słuchał pani czytającej na głos bajki dzieciom! Wytrwał od początku do końca i chwilami obawiałam się, ze wejdzie pani w książkę:)
Na stoisku z książkami zakupiliśmy Krasnalkowi dwie książeczki, w tym jedną o temacie nocniczkowo-pieluchowym (zaczynamy działania na tym polu). Franulka jest obiema zafascynowany:)

A to się autorkom udało trafić z imieniem:)

Na marginesie - jakiś czas temu p. Joanna z Prodeste zaleciła nam bardzo proste, ale fantastyczne ćwiczenie - czytając Francowi książeczki, które dobrze zna, kazała nam zamieniać jedno słowo. Franio bardzo szybko zorientował się w tej "grze" i nauczył się uważnego słuchania czytanych tekstów.
A jaką ma frajdę, gdy wyłapie zamienione słowo:)

Oto sesja z zasłuchanym Franiem w roli głównej:

Piknik był naprawdę świetnie przygotowany - dzieci miały zapewniony ogrom atrakcji, napoje, jedzenie, kawka dla rodziców też była.
Dziękujemy Organizatorom za możliwość spotkania z innymi rodzinami. Dla nas był to pierwszy raz i mamy ogromną nadzieję, że nie ostatni:)