Refleksji kilka

W sobotę poszyliśmy z dziećmi ze święconką do kościoła (Franuś miał w koszyczku tylko baranka, który wypadł mu po drodze - rozpacz była straszna). Niestety Franiutek nawet nie przekroczył progu kościoła, co nie było niczym nowym. Ale przynajmniej miał frajdę ze spaceru z koszyczkiem w rączce:)

Święta powoli się kończą, jutro rano wracamy do domu.

Cały czas świąt to rozmowy, przemyślenia i decyzje, decyzje, decyzje. Nie będę udawała, że jest nam łatwo. Nie, ale już  przetrawiliśmy diagnozę i wiemy, że czeka nas kolejny zwrot w życiu. Chyba jednak dość długo mamy gwarancję na zerowe szanse na nudę;-)

To był baranek dopóki Franuś się do niego nie dobrał:)

Raport z diagnozy Frania znam już niemal na pamięć. Czytam, analizuję, patrzę na Frania i nachodzą mnie różne refleksje i pytania. Myślę, że gdyby nie fakt, że Franiutek nie urodził się jako zdrowe dziecko i jest tak wnikliwie obserwowany przez nas, chyba tak wcześnie nie zjawilibyśmy się na diagnozie w Prodeste. Z drugiej strony jednak zastanawiam się, czy mogliśmy zrobić coś wcześniej, czy mimo wszystko nie przespaliśmy kilku miesięcy... I kolejny raz złośc mnie ogarnia ogromna, że w tym pięknym zakątku Polski, w którym żyjemy, nie możemy praktycznie liczyć na pomoc i terapie dla Frania.

Do Frania przykicał słodki zajączek z fajoską książeczką;-)

Nie raz czytam w internecie pytania zatroskanych matek typu: Moje dziecko ma prawie 3 lata i jeszcze nie mówi, czy mam się martwić? albo Moje dziecko ma napady agresji i autoagresji, czy iść do specjalisty? 99% odpowiedzi udzielanych jest w stylu: syn sąsiadów nie mówił prawie do 4 roku życia, zaczął z dnia na dzień i to od razu całymi zdaniami / nie martw się / nie panikuj / wiele dzieci rozwija się wolniej i jest to ok. A co jest złego w skonsultowaniu takiego dziecka u specjalisty? 

Nie ma słodkiego zajączka:)

A może własnie coś zaczyna się dziać?? Po co czekać do 4 czy 5 roku życia?? Pójście do logopedy czy psychologa z dzieckiem to żaden wstyd. Przecież my naprawdę wnikliwie obserwujemy Franka a ogromnie dużo rzeczy interpretowaliśmy błędnie lub ich nie dostrzegaliśmy! 

Dlatego naprawdę nie warto czekać...lepiej żeby specjalista powiedział, że przesadzamy, niż "gdybyście Państwo przyszli wcześniej...". Oczywiście innym problemem jest kwestia dostępności do specjalistów czy trafienie na dobrego, wnikliwego specjalistę. Nie zapomnę jak mi powiedziano w poradni psychologiczno-pedagogicznej, gdy krasnal miał rok (Franio ma wydaną opinię o konieczności wczesnego wspierania rozwoju, z czego - tak na marginesie - nic nie wynika): proszę przyjść jak dziecko skończy 3 lata (a do 3 r.ż. dziecko niech się cofa w rozwoju a jego deficyty niech się pogłębiają - przeciez to taaakie oczywiste!). W kolejnej PPP usłyszałam pół roku temu: dla takich dzieci specjalistów u nas nie ma (to dla jakich są??? dla zdrowych???).

Jutro ostatni dzień "starego życia". Od środy na całego wdrażamy program terapeutyczny dla Frania. Już zaczęliśmy do niego mówić zgodnie ze wskazówkami z Prodeste - to dopiero początek zmian.

Franio bardzo chętnie rysuje na tablicy kuzynki. Krasnalek nie należy  do fanów rysowania,  więc chyba tablica jest dobrym pomysłem na zachęcenie go do tego

I znowu proszę o kciuki - mam nadzieję, że decyzje, które powzięliśmy, będą dobre, nie tylko dla Frania, ale i dla całej naszej rodziny. Obiecuję napisać, gdy tylko przejdziemy z fazy "myślicielsko-gadającej" do realizacji.