Zmęczenie gigant

Dwa dni przed wyprowadzką

Ubiegły tydzień był bardzo intensywny - stresujący i bardzo wyczerpujący fizycznie. W sumie nie ma za bardzo czego opisywać. Jakoś to przetrwaliśmy i tylko to się liczy. Jeszcze w sobotę, dzień przed wyjazdem, podjechałam z robaczkami do Parku Miniatur, żeby Franio ... wszedł na Śnieżkę, bo tego nie udało się nam zrealizować tego lata. 

Pierwszy dzień szkoły Natki należy zaliczyć do bardzo udanych - nie może się doczekać jutrzejszych lekcji:) Oby tak było do końca roku szkolnego.

Ktoś mnie w bambuko zrobił z tą długą
wyprawą na Śnieżkę..;-)

Franulek w trakcie apelu i spotkania w klasie jeździł na swoim ukochanym rowerku  i tylko to się liczyło. Po uroczystości pojechaliśmy na gigantyczne lody:) Po południu zaś postanowiliśmy zrobić wycieczkę pt. 'poznaj swoje nowe miasto' - zrobiliśmy na piechtę jakieś 10 km. Nie muszę chyba pisać, gdzie teraz mamy nogi i ze nie był to najlepszy pomysł po maratonie przeprowadzkowym. Za to Francyś na swoim rowerku czuł się jak w raju - auta, auta, auta:) Franula w ogóle fajnie się zachowuje - zero pawienia, zaś płacz jest tylko wtedy, gdy trzeba już wracać do "domu". 

No właśnie, 'dom' - nasz dom to we wrześniu mieszkanie wynajmowane od franiowej cioci, potem musimy się stąd wyprowadzić, bo wprowadzają się studenci. Na październik mieszkanie mamy, też wynajmowane. Dalej zobaczymy. 

Dziś przed południem zadzwoniliśmy do dr Łady. Oddzwoniła po godzinie  z informacją, że czeka na nas...jutro ok. godz 10! Cudowna kobieta! W przyszłym tygodniu Franiutek ma wizytę w IMiDzie u naszej dr neurolog, bardzo mi zależało, aby dr Łada wcześniej skonsultowała krasnalka. Czyli jutro znowu w droge, ale teraz to już Hameryka, panie:) Nic nieznaczące 50 min drogi zamiast 3 godzin:) Zobaczymy, co też dr Ł. jutro powie o krasnalku.

Na koniec filmik z dzisiajszej kąpieli Frania. On się zachowuje jakby WIEDZIAŁ. Jest taki pogodny, robaczek kochany! Są oczywiście trudne momenty, ale to pikuś wszystko, najważniejsze, że Franiutek czuje się tu DOBRZE. Zaraz po przyjeździe wszedł do mieszkania, wskoczył na krzesełko do karmienia (przywieźliśmy tu trochę rzeczy kilka dni wcześniej) i donośnym głosem krzyknął 'MNIAM!':) 
Boże, oby się tylko wszystko udało..