Żyjemy znakami

Francik pokazuje dłonią "STOP"

Tytuł zabrzmiał nieco biblijnie, ale tak własnie wygląda ostatnio życie z Franiem. Krasnal pięknie zaskoczył, o co chodzi w piktogramach i wszędzie szuka znaków! Spacery odbywają się od znaku drogowego do znaku, pięknie pokazuje 'STOP' i wszystkie miejsca parkingowe dla niepełnosprawnych:) Gdy tylko ów znak zobaczy, zaraz szuka odpowiednika na jezdni. I krasnal już wie, że przechodzi się tylko na pasach (znak na jezdni przecież). Niestety Franula kompletnie nie ma instynktu samozachowawczego - mógłby wejść prosto pod koła nadjeżdżającego pojazdu. Jedyne, co działa, to...sygnalizacja świetlna. Czerwone światło jest dla Frania jasnym sygnałem, że nie wolno iść! Sposób funkcjonowania Frania w mieście jest dla nas kompletnie nowy i po prostu zdumiewający!

Franio od kuchni,
 a raczej od łazienki;-)

Najbardziej jest Franio zafascynowany znakiem "STOP" i piktogramem 'OKO'. Maluszek próbuje od dwóch-trzech dni z całych sił powiedzieć oko. Tak bardzo nasza bida kochana się stara, czasem nawet wyjdzie mu coś w stylu 'ko', ale najczęściej są to gardłowe dźwięki. Cieszy nas, że krasnal chce się tak bardzo z nami porozumieć i jednocześnie serce nam pęka, gdy tak bezsilnie patrzymy na te jego wysiłki... Koniecznie musimy wznowić terapię logopedyczną. 

Jakoś powoli staramy się ogarniać nową rzeczywistość, ale chyba średnio nam to wychodzi. Natulinka ma za sobą pierwszy bardzo poważny kryzys pt. "ja chcę wracać do NASZEGO domu"... Wiedzieliśmy, że będą trudniejsze chwile, ale nie przypuszczaliśmy, że będzie aż tak trudno. Franulek w ostatnich dniach także był w kiepskiej formie - źle spał w nocy, w ciągu dnia był przez to rozdrażniony, dużo płakał.. Nasza cierpliwość poddawana był baaaardzo ciężkiej próbie. Cały czas mamy nadzieję, że to wariactwo niedługo się skończy i dzieci odzyskają poczucie stabilności, równowagi. Teraz prawdziwym błogosławieństwem dla Natki jest decoupage, którego tajniki zdradziła Natce Kajka. Natula całe wczorajsze popołudnie robiła kubek dla przyjaciółki z klasy z Jeleniej Góry. Jeszcze się denerwuje nasza dziewczynka, że brakuje jej odpowiednich pędzli, kleju itd, ale obiecaliśmy, że jej je zamówimy. Niech to teraz będzie jej ucieczka od trudnych myśli.

Sierpień, w domu. Robaczki w komplecie.

Dziś spotkaliśmy się z mamą Antosia, która obiecała nas "przygarnąć meldunkowo" już w najbliższą środę. Bez tego ani rusz. Dziękujemy Ci, ciociu Gosiu;-) 

Jutro rano terapia krasnalka w Prodeste. Pani Ewelina ma nam przekazać namiary na terapeutów, swoje propozycje, adresy - krótko mówiąc opolskie know how. O tym wszystkim napiszę chyba dopiero we wtorek wieczorem, bo zaraz po Prodeste lecę do Jeleniej Góry. Czas powoli wracać do pracy. 
Obiecałam sobie, dzieciom, franiowemu tacie, że będę jeździła ostrożnie. Wszyscy denerwujemy się "trochę" tymi moimi dojazdami.

Mamy nadzieję, że powolutku, powolutku, puzzla po puzzli poukładamy naszą rzeczywistość na nowo. Najważniejsze, żeby Natalka i Franio się w niej odnaleźli.