:)

Podczas ubiegłotygodniowych warsztatów terapeutycznych we Wrocławiu okazało się, że na cito muszę jechać z Natką do lekarza (a jakże..:). 

Zamówiłam taksówkę, bo gabinet pana dr był dość daleko.

Jedziemy sobie, po drodze objaśniam Franiowi rzeczywistość odpowiednio dramatycznym głosem oczywiście:
- Franiu, paaaatrz jaka ciężarówa! A tu, paaatrz tramwaj!

Taksówkarz odwraca się do mnie i pyta zdziwiony:
- Czy to pani dziecko?
- Taaaak. A co, niepodobny??
- Nieee, tylko tak mu pani te ciężarówki i tramwaje pokazuje a on ma je przecież na co dzień.
- Nieee, proszę pana, bo my to ze wsi jesteśmy. My we Wrocławiu ino przejazdem.
No i pan tak się przejął, że ... przejął moją rolę:)

- Patrz tramwaj! Patrz ciężarówa! Patrz jaki koń!

(do dziś nie wiem gdzie ten koń był, chyba jakiś pomnik???)

- Eeee, koni niech pan nie pokazuje, konie to my za płotem mamy.

- A no dobra, to koni nie. Ale patrz jaka koparka!
Po chwili ciszy pyta:
- A to pani córka?
- A co, też niepodobna?
- Nie, tylko taka duża.
- A bo synek to taka kuracja odmładzająca, żeby ludzie mniej lat mi dawali.

- Nie nie, ja nie w tym sensie, że pani staro wygląda, nie, pani nie wygląda tak źle w ogóle, naprawdę..

I zaczął się chłopina tłumaczyć, plątać w zeznaniach, tak przepraszać, że mało ze śmiechu nie umarłam:)