O rehabilitacji, komisji i Dniu Kobiet przy okazji

Ósmomarcowe uśmiechy i róże dla wszystkich Cudownych Franiowych Cioć:)

Pierwszym punktem dzisiejszego dnia była rehabilitacja Frania. Już wczoraj umówiłam się z Natalią na rozmowę o Franiu i jego problemach. Powiedziała krótko:
- Wiesz, że żaden z etapów rozwoju ruchowego nie został osiągnięty przez Frania naturalnie. Wszystko, co potrafi, jest wypracowane. Każdy etap jego rozwoju to setki powtórzeń tego samego ruchu.
Za każdym razem odpowiadałam tylko "Wiem".



Dalej, streszczając, Natalia stwierdziła, że układ nerwowy Frania udało się już dość mocno oszukać. Mimo że uszkodzone zostały połączenia naturalne pomiędzy neuronami, udało się wypracować drogi, które obchodzą te uszkodzenia. Dlatego Franio siedzi, raczkuje, w miarę sprawnie używa rąk i przede wszystkim chodzi. Wiele z tych form ruchu jest zaburzonych, do wielu Franio dochodził po swojemu, ale najważniejsze, że krasnal chodzi. I to jest - co też potwierdziła też p. neurolog na dzisiejszej komisji - 100% sukces i absolutny cud.
Mózg Frania długo nie wiedział, że krasnal ma nogi. Gdy kurdupelek zaczął pełzać, w ogóle nie używał nóg (to właściwie nie było pełzanie, lecz czołganie). Przy pierwszych próbach pionizacji Franiu wcale nie próbował stawać na stopach, lecz szpotawił je próbując stanąć na ich wierzchniej stronie. Oczy bolały od samego patrzenia. Z czasem udało się nauczyć mózg Francia, ze przy obciążeniu mały człowiek ma chodzić używając odpowiedniej strony stóp. Gdy tylko stopy tracą oparcie, wariują. Stąd problemy z napięciem mięśniowym, gdy krasnalek leży na brzuchu. Z tego właśnie powodu musimy uważać, żeby kurdupelek zawsze miał podparte stopy gdy siedzi.
Natalia stwierdziła też, że bez wątpienia Franio zalicza regres fizyczny. Pytanie dlaczego. Czy jest to spowodowane kuracją antybiotykową (w końcu w lutym był w sumie 20 dni na antybolach)? Czy dzieje się coś, o czym nie wiemy? Powiedziała, że dobrze by było zrobić eeg i że chyba już nikt nie ma wątpliwości co do tego, że krasnal ma jakieś mikrouszkodzenie centralne.
Hm...mam nadzieję, że skoro udało nam się już tak bardzo oszukać mózg Frania, że nawet udało się doprowadzić do tego, że krasnal chodzi, to jeszcze wiele udanych oszustw przed nami. 
Codziennie dziękuje Bogu, że udało nam się znaleźć dla Frania tak cudowną, doświadczoną, wyrozumiałą, cierpliwą,  życzliwą i ludzką rehabilitantkę jaka jest nasza Natalia. Naprawdę nie wiem, co byśmy bez niej zrobili..

Wczoraj w PZG z p. psycholog

W samo południe Francik miał kolejną komisję orzekającą o niepełnosprawności. Krasnal przeżył to ogromnie. Oczywiście były wymioty i płacz..:( Panie poprosiły nas do osobnego pokoju, do którego przyszła na rozmowę p. psycholog. Trochę musieliśmy poczekać na wizytę u p. doktor. W końcu przyszła nasza kolej. Pani doktor powiedziała, że w swojej pracy widuje setki dzieci z podobnym startem życiowym i że krasnalkowi naprawdę udało się osiągnąć niewiarygodnie dużo, że jest to ogromny sukces, ale dodała też, że nie powinnam zakładać, że uda się nam osiągnąć normę.. To były bardzo trudne słowa.. Wiem, że dr mówiła je w dobrej wierze, ale.. kurka wodna, Franek przezwyciężył już tyle pesymistycznych diagnoz, tyle "niemasensów" i "nieudasiów", że..chyba mamy prawo wierzyć, że krasnalek ma szansę być za jakiś czas ZWYKŁYM PRZECIĘTNYM chłopcem? 
My po prostu musimy w to wierzyć.
Doktor powiedziała, ze Franio otrzyma orzeczenie na 5 lat. Mamy nadzieję, że to była ostatnia komisja krasnala i że jak będzie miał 7 lat i 7 miesięcy będzie uśmiechniętym, zwyczajnym, przeciętnym chłopcem...


Wczoraj pani psycholog z PZG udało się zakończyć test DSR. Ma mi dosłać wyniki mailem. 


I to w duuuuużym skrócie chyba wsio.