Franiowy przepis na farsz do ruskich

Kochane Ciocie, 
kochani Wujkowie!

Mama ostatnio taki obiad zrobiła, że mi norrmalnie włosy dęba stanęły i ta moja "wybiórczość pokarmowa" dziwnie się nasiliła. 
Powiem Wam prawdę. To nie jest żadna wybiórczość. Po prostu mamie czasem coś w kuchni nie wychodzi. Tylko nie mówcie jej tego, proszę. Mama i Natalka to są norrrmalnie takie obrażalskie, że szkoda gadać. Tata mówi, że kobiety są wrażliwe. Dziwne, że chodzi nam o to samo a nazywamy to inaczej. Ale może dorośli posługują się innym Makatonem? Chłopaki na turnusie mówili mi, że to normalka.
Do rzeczy - postanowiłem w weekend zrobić moje własne nadzienie do ruskich. 
Spróbujcie i Wy. 
Przepis jest łatwy a pierożki smakują naprawdę fajosko.

Najpierw trzeba zmielić w maszynce po babci Helence trochę sera i ziemniaków.
Ale nie za dużo,
bo jak wiadomo to nie  są najważniejsze składniki farszu.
Acha - maszynka koniecznie musi być z ZSRR i to z samiusieńkiej Moskwy!

Potem trzeba przemielić kilka autek.
Ważne, żeby były metalowe, wtedy pierogi będą bogate w żelazo
(a  lekarze zawsze mówią, że trzeba jeść dużo żelaza)

Potem trzeba wlać do maszynki kubeczek wody,
żeby całe żelazo dobrze się wypłukało.

Mi smakowało:) Tylko tego żelaza
chyba troszkę za dużo było,
bo mi się aż wąsy z rdzy zrobiły:)

Smacznego!

Całuję Was,

Franio

Ps. Mama prosi, żebyście trzymali jutro kciuki, bo będzie załatwiała dla mnie coś ważnego. Saaaaame tajemnice w tym domu. Jakby normalnie powiedzieć nie było można.