Czas przedstawić panią rehabilitantkę:)

Od roku z kawałkiem ćwiczy z Franiem 4-5 razy w tygodniu cudowna, cierpliwa, fantastyczna po prostu pani Natalia. Dzięki niej Franula nie jest już dzieckiem wymiotującym na widok materaca do ćwiczeń.
Jakiś czas temu, po około roku znajomości zebrałam się w sobie i spytałam panią Natalię czy nie miałaby nic przeciw temu, żebyśmy przeszły na 'ty'. Dla nas stała się już bardziej przyjacielem w walce o Franka niż "tylko" panią rehabilitantką wykonującą swoja pracę. Pani Natalia odetchnęła z ulgą i powiedziała tylko
- Ja tez tak wolę.

:)

Tak więc teraz mamy w domu Natalkę i Natalię:)

A tak było dzisiaj - na koniec zajęć (dziś były ćwiczone upadki kontrolowane) nauka chodu. Franula przeszedł 1-2 kroczków samodzielnie! Oczywiście z asekuracją, ale..przeszedł!

Idziesz Franiooo, iiiidziesz..:)

Baaaaaaaaaam! :)

Wstawaj Franio, do góry!

i do przodu:)

porządki po skończonych ćwiczeniach:)

Dziś Franula miał wymianę tap'ów, więc wyjątkowo nie jest niebieskim ludkiem:)