Dość późną porą siedzę i tak sobie myślę, że...

Milion uśmiechów przesyłamy:)

...chyba każdemu z nas przytrafia się w życiu coś, co kompletnie zmienia nasze patrzenie na świat. Pod nos podsuwa nam prawdy z pozoru tylko oczywiste i szeroko otwiera oczy na ludzi i rzeczy, których wcześniej nie dostrzegaliśmy.

Dla nas takim wydarzeniem było pojawienie się Frania. 

Zmienił on niemal wszystko w naszym życiu. Przede wszystkim otworzył mi oczy na ludzi wokół nas. Wielu, których miałam jedynie za znajomych bliższych czy dalszych, okazało się być fantastycznymi ludźmi i Przyjaciółmi. Do czasu urodzenia się Frania nie zamieniłam z wieloma prywatnie więcej niż kilka frazesów, typu: cześć / co słychać / miłego weekendu / super, że u was wszystko dobrze itd. Gdy pojawił się Franula, okazało się , że są to cudowni, wrażliwi, wyjątkowi ludzie. Miejsca by mi tu nie starczyło, żeby wszystkim podziękować. Z wieloma byłam (do dziś ze względów zawodowych z kilkoma nadal jestem) na pan/pani, wielu z nich znałam i znam tylko wirtualnie. I to Franek sprawił, że mogłam/mogliśmy się przekonać, jacy są niezwykli. (A "paniowanie" to tylko formalność).

Wy wiecie, jak bardzo jesteśmy Wam wdzięczni.

Żadne słowa tego nie wyrażą.

Franiu sprawił, że poznałam życie i rzeczywistość, o których nie miałam pojęcia. Poznałam cudowne mamy, fantastycznych ojców, dzielne kochane dzieciaki walczące o odrobinę zwyczajności w ich mało zwyczajnym życiu. Tak bardzo człowiek chce pomóc każdemu, ale...nie da się. 
Trzeba zacząć regularnie grac w totka, bo mamy z mamą cudownej błękitnookiej Julki pomysł na centrum rehabilitacji z prawdziwego zdarzenia. O Kajce nawet nie wspominam. Ona ma pomysły na dwa centra:-) 

W prawym panelu mojego bloga odsyłam do aukcji i blogów kilkorga zaledwie niezwykłych dzieciaczków i ich rodzin. Zajrzyjcie tam.. poznacie inny świat. Nie lepszy, nie gorszy, po prostu inny.